مفهوم استاپ و F-Stop در عکاسی

شما در طول حرفه خود به عنوان یک عکاس بطور مداوم با یادگیری مهارت خود را افزایش می دهید.

یکی ازاصطلاحات اساسی که باید از آن آگاه باشید F-Stop است که F-number نیز نامیده می شود. یکی از نکات کلیدی در عکاسی درک نحوه کار برای دستیابی به نوردهی صحیح است. ما در این مقاله سعی داریم که مفهوم F-stop را برای شما تشریح کنیم.

F-stop در دوربین عکاسی چیست؟

قبل از اینکه به این موضوع بپردازیم درک چگونگی کارکرد دیافراگم ضروری است. تیغه های دیافراگم که در لنز به دیافراگم نیز معروف هستند دقیقا مانند مردمک چشم انسان عمل می کنند. در نور کم مردمک چشم بزرگتر است و تا آنجا که ممکن است نور را وارد چشم می کند دیافراگم نیز دقیقا همین است.

اما چرا اینقدر مهم است؟ زیرا مقیاس F-stop همان چیزی است که به شما کمک می کند تا اندازه دیافراگم را اندازه گیری و درک کنید.

در دوربین خود حرف F را می بینید که به دنبال آن یک عدد نشان دهنده دهانه دیافراگم است. هرچه این عدد کمتر باشد دیافراگم بازتر می شود. می توانید این تنظیمات را در الویت دیافراگم و حالت دستی در دوربین خود تنظیم کنید.

این ممکن است گیچ کننده به نظر برسد. چرا یک عدد کم برای حداکثر دیافراگم؟ پاسخ ساده است. اما ابتدا باید مقیاس F-stop را به شرح زیر بدانید.

در این مرحله مسئله کمی پیچیده و تا حدودی وارد ریاضی می شود.

F درF-stop چیست؟

F مخفف فاصله کانونی است. عدد زیر آن کسری از فاصله کانونی است. بنابراین برای محاسبه اندازه دیافراگم خود در یک F-stop خاص باید فاصله کانونی را بر کسر تقسیم کنید. به عنوان مثال اگر با لنز 200 میلی متر در F/4 عکس می گیرید قطر دیافراگم 50 میلی متر است.

اکنون که تقریبا قسمت ریاضی را تمام کردیم می توانیم به بخش بعدی برویم.

F-stop چگونه بر تصویر شما تاثیر می گذارد؟

مهمترین نکته ای که در مورد این اعداد باید بدانید این است که از هر عدد به شماره بعدی دیافراگم به نصف اندازه آن کاهش می یابد.

اگر از F/2 به F/2.8 تغییر می کنید نوردهی را به نصف کاهش می دهید. با این کار ناحیه باز دیافراگم را در لنز به نصف کاهش می دهید. با این کار شما اجازه می دهید 50% نور کمتری از طریق لنز دریافت کنید.(1 F-stop). این بدان دلیل است که اعداد F-stop از معادله ای می آیند که برای اندازه گیری دیافراگم از فاصله کانونی لنز استفاده شده است.

فرض کنید شما هنگام غروب آفتاب در حال عکاسی از پرتره های شخصی در ساحل هستید. هنگام غروب شما نور کمتری خواهید داشت که به نوعی می توانید آن را جبران کنید. یکی از راه حل های ممکن این است که دیافراگم خود را باز کنید و نور بیشتری را از طریق لنز به سنسور دوربین وارد کنید. پرش به بالا به اندازه یک F-stop باعث روشن شدن تصویر شما می شود ولی همچنین باعث تغییر در عمق میدان می شود.

اگر با دیافراگم بازتری مانند F/2.8 عکاسی می کنید متوجه می شوید که ناحیه ای که در فوکوس قرار دارد بسیار کوچکتر از ناحیه ای است که هنگام استفاده از F/8 یا F/11 ایجاد می شود. هرچه دیافراگم بازتر باشد عمق میدان کمتر خواهد بود و ممکن است برخی از قسمتهای تصویر شما از فوکوس خارج شود مانند عکس زیر.

دیافراگم های بسته بیشتر برای عکاسی منظره استفاده می شود.

برخی از لنزها دارای دیافراگم ثابت هستند و برخی دیگر دارای دیافراگم متغیر. لنزهای زوم و مخصوصا لنزهای زوم تله فوتو دارای دیافراگم متغیر هستند.

گاهی اوقات شما از بازترین دیافراگم لنز خود استفاده می کنید ولی هنوز نور مورد نیاز خود را دریافت نمی کنید. در این حالت باید تنظیمات بیشتری روی دوربین خود انجام دهید.

درک مثلث نوردهی

مثلث نوردهی از سه ضلع تشکیل شده است که عبارتند از سرعت شاتر ایزو و دیافراگم. با ارتقا مهارت های عکاسی سعی کنید بیشتر در حالت دستی عکاسی کنید.

با این کار شما کنترل بیشتری روی نحوه نمایش صحنه توسط دوربین خواهید داشت.

مفهوم استاپ در ایزو و سرعت شاتر

نقش استاپ در ایزو و سرعت شاتر کمی با دیافراگم متفاوت است. در ایزو و سرعت شاتر یک استاپ همیشه مقدار نور را نصف یا دو برابر می کند. تفاوت دیگر این است که ایزو و سرعت شاتر هیچ تاثیری برعمق میدان ندارند. ولی تاثیرات دیگری بر روی عکس شما خواهند داشت.

شما اگر مقدار ایزو را از 100 به 200 برسانیم در واقع مقدار نوردهی را دو برابر می کنیم و اگر از 200 به 100 برویم مقدار نوردهی نصف می شود. افزایش بیش از حد ایزو باعث ایجاد نویز در عکس می شود.

در مورد سرعت شاتر کاملا برعکس است. یعنی اگر از سرعت شاتر 1/100 به 1/200 ثانیه برویم مقدار نوردهی نصف می شود و بالعکس.

در مورد دیافراگم نیز اگر به عنوان مثال از F/2.8 به F/4 برویم مقدار نوردهی نصف می شود وبالعکس.

مطالب مرتبط: عکاسی در مه