ساختار دوربین بدون آینه
ساختار دوربین های بدون آینه
در صنایع مختلف از جمله لپ‌تاپ، تلفن‌های هوشمند، پهپادها، دوربین‌ها و غیره، درخواست دائمی برای فناوری سریع‌تر و سبک‌تر وجود دارد. به طور خاص در دنیای عکاسی، دوربین‌های بدون آینه در صدر رقابت ظاهر شده‌اند تا از دوربین‌های DSLR به عنوان دوربین استاندارد صنعتی برای عکاسی سبقت بگیرند.
انواع دوربین های دیگر همواره با هم در رقابت بوده اند، اما دوربین های بدون آینه در کیفیت، اندازه و سرعت برتری داشته اند. بنابراین، این همه هیاهو در مورد دوربین های بدون آینه چیست؟ این راهنما به شما کمک می کند تا بفهمید دوربین بدون آینه چیست و چگونه با انواع دیگر دوربین ها مقایسه می شود.
بدون آینه به چه معناست؟
ممکن است یک آینه برای عکاسی پرتره خود بیاورید تا مشتری شما بتواند ببیند موهایش در اواسط عکاسی چگونه به نظر می رسد. همانطور که از نامشان پیداست دوربین های بدون آینه این نیاز را برطرف می کنند! با این حال، دوربین های بدون آینه فاقد آینه مرتبط با عکاسی هستند، فقط آینه ای که معمولاً نمی توانید ببینید.
در دوربین های DSLR، یک آینه بین لنز و سنسور دوربین قرار می گیرد. این دوربین در زاویه 45 درجه قرار دارد و نور را از لنز به سمت منظره یاب نوری هدایت می کند تا شما آن را ببینید. به این ترتیب می‌توانید یک صحنه را از طریق منظره یاب دوربین DSLR، حتی زمانی که خاموش است، ببینید.
هنگامی که دکمه شاتر فشار داده می شود، آینه به سمت پایین می چرخد و حسگر را نشان می دهد که در نهایت منجر به ایجاد یک تصویر دیجیتال می شود. این فرآیند چند اشکال دارد، از جمله فضای مورد نیاز و زمان لازم برای حرکت آینه.
در دوربین‌های بدون آینه، آینه حذف شده است که باعث می‌شود دوربینی سریع‌تر و کوچکتر با پتانسیل فوکوس خودکار بهتر ایجاد شود.
دوربین های بدون آینه در مقابل DSLR
منظره یاب الکترونیکی (EVF)
دوربین های بدون آینه به جای اینکه از مکانیسم آینه ای استفاده کنند تا به شما امکان پیش نمایش تصویرتان را بدهد، از چیزی به نام منظره یاب الکترونیکی یا به اختصار EVF استفاده می کنند. اساساً، نور مستقیماً از طریق لنز به سنسور می رود، سپس مستقیماً به اطلاعات دیجیتالی تبدیل می شود که در EVF یا صفحه LCD نمایش داده می شود.
VIEW FINDER دوربین های بدون آینه
EVF اساساً به تنهایی یک صفحه نمایش کوچک است و برخی از دوربین های بدون آینه قابلیت پخش تصویر را از طریق خود EVF دارند. این برای عکاسی در شرایط روشن مفید است. درست مانند یک صفحه تلویزیون، دوربین های مختلف دارای رزولوشن EVF متفاوتی هستند که می تواند تجربه بهتر یا بدتری از دید را ارائه دهد.
یکی از تفاوت‌های جالب بین دوربین‌های بدون آینه و DSLR این است که هنگام استفاده از EVF، پیش‌نمایش به شما نشان می دهد که تصویر هنگام ثبت چه شکلی خواهد بود. برای مثال، اگر تصویر شما بیش از حد نوردهی شود، می‌توانید آن را از طریق EVF ببینید. در دوربین‌های DSLR، پیش‌نمایش از چیزی که سنسور می‌گیرد جدا است، بنابراین تصویر نهایی می‌تواند به شدت با آنچه از منظره یاب می‌بینید متفاوت باشد.
EVF را به عنوان یک نسخه کوچک از نمای زنده در یک DSLR در نظر بگیرید، که عملکردی است که پیش نمایش تصویر شما را بر روی صفحه نمایش LCD اصلی شما نمایش می دهد.
مزایای دوربین های بدون آینه
صدای کم
بدون حرکت مکانیزم آینه ای، شاتر دوربین بدون آینه می تواند بی صدا باشد. برخی از دوربین‌ها از صدای کلیک مصنوعی استفاده می‌کنند تا به عکاس کمک کند بفهمد چه زمانی عکس گرفته شده است. در واقع، این صدا ممکن است در دوربین های آینده قابل تنظیم باشد.
سرعت بالا
اگرچه دوربین‌های DSLR می‌توانند نرخ فریم پیوسته بالایی داشته باشند، دوربین‌های بدون آینه عموماً سریع‌تر هستند، زیرا نیازی به انجام حرکات فیزیکی زیادی با فشار دادن دکمه شاتر ندارند. این باعث می‌شود دوربین‌های بدون آینه انتخاب‌های خوبی برای عکاسان حیات‌وحش، ورزش و سایر عکاسان اکشن باشند.
تکنولوژی دیجیتالی
از آنجایی که دوربین‌های بدون آینه از فناوری دیجیتال بیشتری در پیش‌نمایش تصویر استفاده می‌کنند، فرصت‌هایی برای فوکوس خودکار بهتر و اطلاعات بیشتر وجود دارد تا قبل از ایجاد تصویر به عکاس منتقل شود. برای مثال، فوکوس خودکار Canon R3 را در نظر بگیرید. دوربین، در تئوری، جایی را که چشم شما نگاه می کند، فوکوس می کند.
منظره یاب الکترونیکی (EVF)
استفاده از EVF مزایای زیادی دارد. درست مانند نمای زنده، EVF به عکاس اجازه می دهد تا تصویر را همانطور که گرفته می شود ببیند. EVF همچنین می تواند به عنوان یک صفحه نمایش کوچک برای انجام پخش تصویر عمل کند. از آنجایی که صفحه نمایش است، می توان آن را با خطوط یا اطلاعات دیگری که لزوماً نمی توان با استفاده از منظره یاب نوری نشان داد، پوشانده شود.
اندازه
دوربین های بدون آینه می توانند کوچکتر از دوربین های DSLR باشند زیرا قطعات متحرک کمتری دارند. این آنها را برای عکاسان مسافرتی یا هر کسی که فقط یک دوربین قابل حمل تر می خواهد جذاب می کند. اگر راحت‌تر است که هر کجا که می‌روید از دوربینتان استفاده کنید.
فاصله فلنج کوتاه تر
یکی از دلایلی که دوربین‌های بدون آینه می‌توانند از نظر فرم کوچکتر باشند، این است که فاصله فلنج کوتاه‌تری (فاصله از پایه لنز (فلنج) تا سنسور) تصویر دارند. هرچه فاصله فلنج کمتر باشد، دوربین می تواند نازک تر (و سبک تر) باشد.
لنزهای تطبیقی
فاصله فلنج کوتاه‌تر همچنین به لنزها (یعنی لنزهایی که برای دوربین‌های DSLR معادل طراحی شده‌اند) اجازه می‌دهد تا با آداپتوری که فاصله فلنج را افزایش می‌دهد استفاده شود. به همین دلیل، لنزهای DSLR را اغلب می توان برای دوربین های بدون آینه تطبیق داد، اما لنزهای بدون آینه به طور کلی نمی توانند برای دوربین های DSLR سازگار شوند. عکاسان کانن و نیکون که از Canon EF به Canon R یا از Nikon F به Nikon Z تغییر می‌کنند، می‌توانند به لطف آداپتورهای لنز ارائه شده توسط شرکت‌ها، مجموعه لنزهای موجود خود را بدون آینه بیاورند.
معایب دوربین های بدون آینه
انتخاب لنز
با سیستم‌های دوربین جدیدتر، پایه‌های لنز جدیدتری ارائه می‌شوند که لزوماً با لنزهای قدیمی‌تر سازگار نیستند. شرکت‌ها سخت کار می‌کنند تا لنزهای بدون آینه خود را افزایش دهند، اما سال‌ها به ساخت لنز برای دوربین‌های SLR و DSLR پرداختند که داشتن لنزهای مشابه برای دوربین‌های بدون آینه زمان می‌برد. حتی اگر آداپتورهایی وجود داشته باشد که به لنزهای قدیمی اجازه می دهد تا روی دوربین های بدون آینه کار کنند، اغلب به قیمت کیفیت و هزینه بالا تمام می شوند.
عمر باتری
بدنه‌های کوچکتر دوربین گاهی اوقات به معنای باتری‌های کوچکتر هستند، اما مشکل واقعی در مورد عمر باتری این است که دوربین‌های بدون آینه باید دو صفحه نمایش (ال سی دی و EVF) را تغذیه کنند. برای کارکرد EVF مقدار قابل توجهی انرژی لازم است، در حالی که برای حرکت دادن مکانیسم آینه در DSLR انرژی زیادی لازم نیست و، مگر اینکه در حال عکاسی در نمای زنده باشید و نیازی به نمایشگر دیجیتال نیست که دائما روشن باشد.
هزینه
دوربین های بدون آینه می توانند گران باشند و همچنین می توانند مقرون به صرفه باشند. با این حال، این واقعیت که ممکن است باتری های بیشتر یا آداپتور لنز بخواهید، به این معنی است که دوربین های بدون آینه می توانند گران باشند. دوربین‌های DSLR و دوربین‌های دیگر نیز همین طور هستند، اما با فناوری جدید و هیجان‌انگیزی که دوربین‌های بدون آینه از آن بهره می‌برند، احتمالاً لوازم جانبی آنها گران‌تر خواهند بود.
سازگاری لوازم جانبی
صحبت از لوازم جانبی، مشکلی است که مشابه مشکل سازگاری لنز است. شرکت‌ها بین بازارهای دوربین‌های مختلف سرگردان هستند و لزوماً آنقدر روی صنعت بدون آینه تمرکز نمی‌کنند تا بتوانند تقاضا را برآورده کنند. لوازم جانبی زیادی برای دوربین‌های بدون آینه ساخته شده‌اند، اما مواردی نیز وجود دارد که دوربین‌های DSLR هنوز تعداد لوازم جانبی بیشتری دارند.
دانش صنعت عمومی
از آنجایی که دوربین‌های DSLR در دهه گذشته بیشتر بر بازار عکاسی ثابت تسلط داشته‌اند، بهتر تست و بررسی می‌شوند و دانش کلی‌تری در مورد دوربین‌های DSLR در صنعت وجود دارد. این بدان معنا نیست که منابع دوربین بدون آینه عالی وجود ندارد، اما دوربین های DSLR این مزیت را دارند که برای مدت طولانی تری پیشرو باشند.
تاریخچه مختصری از دوربین های بدون آینه
دوربین‌های بدون آینه در دهه گذشته مسیر طولانی را طی کرده‌اند و همچنان به شکستن رکوردها در دنیای دوربین ادامه می‌دهند. اولین دوربین دیجیتال با لنز قابل تعویض بدون آینه در سال 2004 با نام Epson R-D1 عرضه شد.
Leica M8 نیز به دنبال آن به بازار آمد، اما این دو معمولاً به عنوان دوربین های بدون آینه واقعی در نظر گرفته نمی شوند زیرا مکانیزم دیجیتالی برای پیش نمایش تصاویر ندارند.
در سال 2008 پاناسونیک اولین دوربین بدون آینه “واقعی” Lumix G1 را معرفی کرد. این دوربین و بسیاری از دوربین های دیگر از سیستم حسگر چهار سوم استفاده کردند که کوچکتر است و شکل متفاوتی نسبت به سنسور APS-C یا فول فریم دارد. این سیستم هنوز وجود دارد و امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرد.
در سال 2010، سونی دوربین های بدون آینه NEX-3 و NEX-5 را عرضه کرد. اینها راه را برای اولین دوربین بدون آینه فول فریم در جاده ها هموار می کنند. یک سال بعد، نیکون دوربین‌های بدون آینه J1 و V1 را عرضه کرد که دارای EVF با وضوح بالا و سرعت عکسبرداری مداوم بالا بودند. در حالی که به نظر می رسید اینها صنعت عکاسی را متحول خواهند کرد، اما آنطور که وعده داده بودند عمل نکردند.
سونی اساساً بازار بدون آینه را با معرفی Sony a7 و a7R در سال 2013 تغییر داد که اولین دوربین‌های بدون آینه با سنسورهای فول فریم با قابلیت فوکوس خودکار بودند. آنها ارزان نبودند، اما دوران دوربین های بدون آینه فول فریم را آغاز کردند که هنوز هم امروز آن را تجربه می‌کنیم.
Fujifilm در سال 2016 دوربین بدون آینه GFX 50S با سنسور 51.4 مگاپیکسلی را معرفی کرد. این ثابت کرد که امکانات قابل‌توجهی با وضوح بالا در سیستم‌های بدون آینه وجود دارد، و اصطلاح «بدون آینه» به این معنی نیست که وضوح دوربین کمتر از دوربین‌های بدون آینه است. علاوه بر این، سال 2016 المپیوس Olympus OM-D E-M1 Mark II را به ارمغان آورد، یک سیستم Micro Four Thirds که جایگاه خود را در برابر دوربین های DSLR و سایر دوربین های بدون آینه با سنسور بزرگتر حفظ می کرد.
در سال 2017، سونی دوربین بدون آینه a9 را با عکاسی پیاپی 20 فریم بر ثانیه معرفی کرد. Sony a7RIII نیز در همین سال معرفی شد، با فیلمبرداری پیاپی 10 فریم در ثانیه و 42 مگاپیکسل.
سال 2018 بازگشت نیکون به دنیای بدون آینه با دوربین‌های فول فریم بدون آینه Z6 و Z7 بود. کانن یک ماه بعد با اولین دوربین بدون آینه فول فریم به نام Canon EOS R همراه شد. تا آن لحظه، کانن و نیکون هر دو تلاش کرده بودند تا وارد بازار بدون آینه شوند، اما سونی برنده واضح میدان بود.
امروز دوربین بدون آینه پرچمدار سونی آلفا 1 دارای سنسور 50.5 مگاپیکسلی است و تا 30 فریم بر ثانیه عکاسی پیاپی می کند. Canon EOS R3 در سال 2021 معرفی شد و دارای سنسور 24.1 مگاپیکسلی با حداکثر سرعت 30 فریم بر ثانیه است. همچنین دارای 1053 نقطه فوکوس خودکار است که با چشمان عکاس قابل کنترل است. نیکون Z9 دارای سنسور 45.7 مگاپیکسلی است و تصاویر خام را با سرعت 20 فریم بر ثانیه می گیرد.
Panasonic، Fujifilm، و Olympus همچنین دوربین‌های بدون آینه پیشرویی را می‌سازند که برای شما جذابیت فوق‌العاده‌ای دارند. اگرچه آنها ممکن است از نظر سرعت و وضوح امتیاز کمتری کسب کنند، ولی کیفیت تصویر آنها با دوربین های بدون آینه پرچمدار سایر شرکت ها رقابت می کند.
چه کسی می داند که در آینده از دوربین های بدون آینه، علاوه بر سرعت، وضوح، و قابلیت های ویدیویی چشمگیر (8K و بالاتر) چه خواهیم دید؟
در حالی که دوربین‌های DSLR هنوز هم می‌توانند از نظر وضوح و سرعت، جایگاه خود را حفظ کنند، فناوری بدون آینه به سرعت فراتر رفته و به نقطه‌ای نزدیک می‌شود که از فناوری DSLR پیشی می‌گیرد. لنزهای بیشتری در دسترس هستند و نام‌های بزرگ در دنیای DSLR قبلاً اعلام کرده‌اند که دیگر دوربین‌های DSLR پرچمدار را تولید نخواهند کرد.
