خورشید گرفتگی کامل یک اتفاق نادر است. حتی وقتی این اتفاق می افتد فقط می توانید آن را از مکانهای خاص و برای مدت زمان کوتاه مشاهده کنید. ما در این مقاله به شما نشان خواهیم داد که چگونه از یک خوشید گرفتگی کامل عکاسی کنید.

جهت مشاهده مطلب روی آن کلیک کنید: رینگ لایت RGB و کاربرد آن

 

خورشید گرفتگی چیست؟

خورشید گرفتگی زمانی است که ما بین زمین و خورشید قرار می گیرد و حداقل بخشی از خورشید را می پوشاند. گرفتگی به موقعیت نسبی زمین ماه و خورشید بستگی دارد.

 

اگر این تراز آسمانی کامل باشد و اگر در مکان مناسبی قرار داشته باشید خورشید گرفتگی را به طور کامل مشاهده خواهید کرد.

جای تعجب نیست که مردم در دوران باستان خورشید گرفتگی را نشانه ای بد می دانستند. زیرا هنگام خورشید گرفتگی کامل آسمان همچون شب تاریک می شود.

چگونه می توان برای عکاسی از خورشید گرفتگی برنامه ریزی کرد؟

دانشمندان خورشید گرفتگی را براساس چرخه های مداری پیش بینی می کنند. خورشید گرفتگی یا کسوف در همه جای کره زمین به طور یکسان قابل مشاهده نیست. به عنوان مثال یک خورشید گرفتگی کامل در سال 2017 در کارولینای شمالی مشاهده شد در حالی که در همان زمان در ایالت تگزاس کسوف به طور جزئی مشاهده شد.

 

سازمان ناسا یک وبسایت راه اندازی کرده که در آن زمان و مکان وقوع کسوف در سالهای آتی را می توانید مشاهده کنید. همچنین بهترین نقاط کره زمین برای مشاهده کسوف کامل را نیز مشخص کرده است.

مراحل وقوع خورشید گرفتگی

کسوف در پنج مرحله کلی اتفاق می افتد. به تصاویر زیر دقت کنید.

 

مدت زمان وقوع یک کسوف کامل ممکن است بین 5 تا ده دقیقه طول بکشد.

بررسی وضعیت هوا برای عکاسی از خورشید گرفتگی

برای عکاسی از کسوف به آسمان صاف نیاز دارید. پوشش ابر در زمان نامناسب عکاسی از کسوف را کاملا خراب می کند. برنامه هایی که برای پیش بینی وضع هوا در عکاسی نجوم استفاده می شوند در عکاسی از خورشید گرفتگی نیز کمک می کنند.

 

محافظت از چشم

برای مشاهده خورشید گرفتگی قبل از شروع این پدیده باید از عینک های مخصوص استفاده کنید. این عینک ها با ماده مخصوصی پوشانده شده اند که مانع از آسیب به چشم می شود.

عینک های آفتابی نمی توانند از چشمان شما محافظت کنند. شما می توانید از عینک های جوشکاری نیز استفاده کنید. وقتی کسوف کامل شد می توانید عینک محافظ را برداشته و مستقیم به خورشید پنهان شده در پشت ماه نگاه کنید.

 

استفاده از نمای زنده دوربین عکاسی

نگاه کردن به خورشید از طریق منظره یاب نوری می تواند کاملا به چشم شما آسیب برساند اگر منظره یاب الکترونیکی استفاده می کنید حتما یک فیلتر خورشیدی روی لنز خود نصب کنید. ولی بهترین راه استفاده از نمای زنده (Live view) می باشد که توسط اکثر عکاسان حرفه ای توصیه می شود.

 

انتخاب دوربین و لنز مناسب برای عکاسی از خورشید گرفتگی

شما تقریبا با هر دوربین DSLR می توانید از کسوف عکاسی کنید. ولی با استفاده از لنزهای تله فوتو مثلا لنز پرایم 300 یا لنز زوم 80-400 نتایج بهتری را کسب خواهید کرد. در صورت استفاده از لنز واید خورشید در عکس شما کوچک به نظر خواهد رسید و نمی توانید جزئیات آن را ثبت کنید.

 

سه پایه

یکی از تجهیزات ضروری در عکاسی از کسوف سه پایه می باشد. سه پایه به شما در ترکیب و کادربندی مناسب کمک می کند

تنظیمات مناسب دوربین در عکاسی از خورشید گرفتگی

برای عکاسی از کسوف باید در فرمت RAW عکاسی کنید. از کمترین ایزوی ممکن مثلا ایزوی 100 یا 200 استفاده کنید. اگر از سه پایه استفاده می کنید هرگونه لرزشگیر را غیر فعال کنید.

 

فوکوس دوربین را در بی نهایت قرار داده و فوکوس خودکار را خاموش کنید. دیافراگم دوربین را روی 5.6 تا 8 تنظیم کنید. البته در کسوف کامل ممکن است بخواهید دیافراگم را بازتر کنید.

در مورد سرعت شاتر دقت کنید که هنگام کسوف کامل باید همانند عکاسی از آسمان شب عمل کنید.

 

مطالب مرتبط:  فوکوس دکمه پشتی در دوربین عکاسی

فوکوس استکینگ (Focus Stacking)

در عکاسی مواردی وجود دارند که حتی در صورت استفاده از دیافراگم F/16 ایجاد یک تصویر واضح غیر ممکن است. این مسئله بیشتر در عکاسی منظره و عکاسی ماکرو مشهود است. پس وقتی در این شرایط قرار گرفتیم راه حل چیست؟

راه حل استفاده از فوکوس استکینگ یا انباشت فوکوس است. در این مقاله ما به شما توضیح خواهیم داد که چگونه از این روش استفاده کنید.

جهت مشاهده مطلب روی آن کلیک کنید: رینگ لایت حرفه ای

 

فوکوس استکینگ به چه معناست؟

به زبان ساده این روشی است که چندین تصویر از یک شی را در نقاط مختلف فوکوس ترکیب می کند. یعنی شما از یک شی چندین عکس با نقاط فوکوس مختلف می گیرید و در نهایت این عکس ها را با هم ترکیب می کنید.

این فرآیند منجر به ایجاد عکسی می شود که از پیش زمینه تا پس زمینه همگی در فوکوس قرار دارند. از این روش در عکاسی از محصولات نیز استفاده می شود.

دیافراگم مناسب را برای فوکوس استکینگ انتخاب کنید

در فوکوس استکینگ دیافراگم مناسب F/5.6 یا F/8 خواهد بود زیرا آنها عمق میدان درستی را ارائه می دهند. هر مقداری بالاتر از این ممکن است باعث ایجاد انحراف شود. اگر از لنز ماکرو استفاده می کنید حتی اگر دیافراگم خود را برروی F/8 تنظیم کنید همچنان عمق میدان کم خواهد بود.

چرا از دیافراگم بسته تر استفاده نمی شود؟

درست است که در F/16 همه چیز می تواند در فوکوس قرار بگیرد. ولی در عکاسی ماکرو ممکن است چنین نباشد. علاوه بر آن استفاده از دیافراگم بسته تر می تواند باعث ایجاد پراش در عکس شود.

بنابراین استفاده از دیافراگم بسته نهایتا تا عدد F/11 توصیه می شود. همچنین شرایط نوری را نیز باید در نظر بگیرید. اگر نور کم باشد شما به دیافراگم بازتر نیاز دارید و این کار وضوح کل تصویر را از بین می برد.

مراحل انجام فوکوس استکینگ

1- دوربین خود را روی سه پایه قرار دهید.

2- کادر بندی صحیح را انجام دهید.

3- تنظیمات نوردهی صحیح را انجام دهید، برای این کار باید دوربین در حالت تنظیمات دستی باشد.

4- ایزو باید تا حد ممکن پایین باشد.

5- سرعت شاتر پایین در اینجا مشکلی ایجاد نمی کند چون از سه پایه استفاده می کنیم.

6- دوربین را روی  Live view تنظیم کنید این کار به شما کمک می کند تا راحت تر روی سوژه فوکوس کنید.

7- نقطه کانونی باید در نزدیکترین قسمت سوژه باشد.

8- برای اطمینان از وضوح مطلوب از حلقه فوکوس استفاده کنید.

9- از نمای زنده برای تنظیم نقطه کانونی در بخش بعدی استفاده کنید. عکس گرفتن را تا رسیدن به نوک جسمی که می خواهید در فوکوس باشد ادامه دهید. دوربین سه پایه یا تنظیمات دیگر را تغییر ندهید زیرا به نتایج متناقضی خواهید رسید.

نکته: گرفتن بین 6 تا 30 عکس برای رسیدن به فوکوس مطلوب مناسب است.

به عکس های زیر دقت کنید:

انواع فوکوس استکینگ

یکی از راههای ایجاد فوکوس استکینگ استفاده از نرم افزار فتوشاپ است. یکی دیگر از نرم افزارهای موجود برای این کار نرم افزار Helicon Soft است.

فوکوس استکینگ در دوربین عکاسی

برخی از دوربین های موجود در بازار قابلیت انجام فوکوس استکینگ را دارند. مانند کانن RP نیکون Z6 و Z7 و همچنین نیکون D850.

روش انجام فوکوس استکینگ در دوربین ها متفاوت است. مثلا در نیکون Z6 به منو می رویم و گزینه Focus Shift Shooting را انتخاب می کنیم.

در مرحله بعد تعداد عکس ها عرض گام فوکوس و فاصله را بعد از شات بعدی تنظیم می کنیم. وقتی تنظیم را به پایان رساندیم یک نقطه کانونی نزدیک به لنز را انتخاب می کنیم و شاتر را فشار می دهیم. سپس آنها را در فتوشاپ یا هلیکون وارد می کنیم و تمام.

 

مطالب مرتبط:  ضریب برش سنسور در دوربین عکاسی

تعادل در عکاسی به دو نوع متقارن و غیر متقارن تقسیم می شود. تعادل شعاعی نوعی تعادل متقارن است که در آن عناصر درون یک عکس از یک نقطه مرکزی به بیرون تابش می کنند.

جهت مشاهده مطلب روی آن کلیک کنید: کاربرد انواع رینگ لایت

 

به این ترتیب آنها الگویی یکنواخت ایجاد می کنند و عمق و حرکت بصری را به تصویر اضافه می کنند. این کمک می کند تا توجه بیننده به موضوعی که در مرکز قرار دارد جلب شود.

 

تعادل شعاعی  می تواند به طور طبیعی رخ دهد یا با استفاده از تکنیکهای عکاسی ایجاد شود. مانند گلبرگهای گل که به سمت بیرون کشیده می شوند و یا دم مارمولک به صورت خمیده.

 

ترکیب شعاعی در هنر

از ترکیب شعاعی در هنر غالبا در انواع مختلف هنر برای ایجاد حس هماهنگی استفاده می شود. قدرت این تکنیک در این واقعیت نهفته است که چینش دایره ای عناصر تصویر کاملا به صورت متعادل احساس می شود.

 

دایره نماد چرخه و کمال است. این یک حس کامل بودن را در بیننده ایجاد می کند. ترکیب شعاعی به دلیل ماهیت جذاب آن قرن ها توسط هنرمندان مورد استفاده قرار گرفته است.

 

ماندالا به عنوان نمادی از تعادل کامل در قرن چهارم ساخته شده است. هندسه با شروع آوانگارد در آغاز قرن بیستم از اهمیت بیشتری برخوردار شد.

 

اکسپرسیونیسم انتزاعی برای تاکید بر احساسات با استفاده از اشکال از تعادل شعاعی استفاده کرد. جنبش هنری باهاوس نیز از اشکال و طرحهای هندسی بسیار سود می برد.

چگونه تعادل شعاعی در عکاسی ایجاد کنیم؟

هنگام ایجاد تعادل شعاعی دو نکته اساسی وجود دارد که باید به آنها توجه کرد. این دو نکته عبارتند از:

1-ترکیب

2-انتخاب

شما باید تصویر را به گونه ای تنظیم کنید که نقطه مرکزی از منشاء خطوط شعاعی در وسط عکس قرار گیرد.

شما می توانید راههایی برای ایجاد تصاویر متعادل شعاعی در زندگی روزمره پیدا کنید. از آنجا که تعادل احساس کمال را در انسان ایجاد می کند. این روش در معماری استفاده می شود.

یکی از محبوب ترین و ساده ترین موضوعاتی که مورد استفاده قرار گرفته تصویر راه پله است.

 

اشکال دایره ای نیز در طبیعت بسیار دیده می شوند. اگر می خواهید تعادل شعاعی را از نزدیک تجربه کنید پوسته های حلزون گل و حتی مردمک چشم انسان بهترین نمونه ها هستند.

 

برای تاکید بر تعادل شعاعی در عکاسی استفاده از لنزهای واید بسیار مفید است. یکی از نمونه های جالب در تعادل شعاعی گرفتن عکس هایی با نوردهی طولانی از ستاره ها در شب است.

 

این عکس ها دنباله های ستاره ها را ثبت می کنند که به ردپای ستارگان معروف است. این عکس ها معمولا در اثر نوردهی بسیار طولانی ایجاد می شوند.

معمولا بیش از یک ساعت طول می کشد اما نتایج شگفت انگیزی به همراه دارند. شما می توانید از ترکیب شعاعی برای جلب توجه به سمت یک سوژه خاص استفاده کنید.

 

مطالب مرتبط:  عکاسی مادون قرمز

برای استفاده از فوکوس دستی باید از حلقه فوکوس در انتهای لنز خود استفاده کنید. با چرخاندن این حلقه بلافاصله تغییر را در منظره یاب مشاهده خواهید کرد. اما این نمایش درستی از تصویر نهایی شماست.

جهت مشاهده مطلب روی آن کلیک کنید: خرید رینگ لایت بلاگری

 

اکثر دوربین های عکاسی مدرن دکمه پیش نمایش عمق میدان را دارند. این امر نقصان منظره یاب را جبران می کند. با کمک این دکمه شما متوجه خواهید شد که تصویر نهایی چگونه است. این به دیافراگم فوکوس و عمق میدان انتخابی شما بستگی دارد. این دکمه معمولا در کنار مانت لنز قرار دارد.

با فشار دادن این دکمه دیافراگم به میزان واقعی تنظیم می شود. البته ممکن است تصویر پیش نمایش کمی تاریک باشد ولی در تصویر نهایی چنین نخواهد بود.

استفاده از Live view

یکی از بهترین روش ها برای بررسی فوکوس استفاده از حالت Live view است. Live view امکان دیدن تصویر نهایی را به شما می دهد.

 

عکاسی ماکرو

عکاسی ماکرو بدین معنی است که با عمق میدان بسیار کمی روبرو هستید. در دیافراگم های بزرگتر فوکوس اهمیت بیشتری پیدا می کند. استفاده از فوکوس دستی کلید دستیابی به تصاویر واضح است.

 

فوکوس انتخابی

در برخی موارد که لایه های زیاد در صحنه وجود دارد استفاده از فوکوس خودکار ممکن است مشکل ساز باشد. در چنین مواقعی اگر می خواهید کنترل بیشتری روی فوکوس خود داشته باشید از فوکوس دستی استفاده کنید.

 

فوکوس استکینگ(Focus Stacking)

فوکوس استکینگ روشی است که در آن شما با وجود استفاده از دیافراگم باز می توانید تمام تصویر را در فوکوس داشته باشید. برای این شما باید بین 6 الی 20 عکس بگیرید. از هر عکسی به عکسی دیگر فاصله کانونی و نقطه فوکوس را تغییر می دهید.

استفاده از فوکوس دستی بهترین راه برای این کار است. پس از اتمام کار عکس های گرفته شده را به وسیله نرم افزارهایی مانند فتوشاپ یا لایت روم با هم ادغام کنید. تصویر نهایی تصویری خواهد بود که تمام قسمتهای آن در فوکوس قرار دارد.

 

عکاسی پانوراما

عکس پانوراما مجموعه ای از تصاویر است که روی هم قرار گرفته اند این کار تصویری بسیار بزرگتر را تشکیل می دهد. برای ثبت این مجموعه تصاویر باید از فوکوس دستی استفاده کنید. اگر از فوکوس خودکار استفاده کنید ممکن است تصاویر از نقاط فوکوس یکسانی برخوردار نباشند و تصویر نهایی از هم گسیخته خواهد بود.

عکاسی در شرایط کم نور با کنتراست پایین

فوکوس خودکار یک ویژگی شگفت انگیز در دوربین های عکاسی مدرن است ولی فوکوس خودکار در شرایط کم نور با کنتراست پایین بدرستی کار نمی کند و شما باید از فوکوس دستی استفاده کنید.

 

عکاسی از اجسام متحرک سریع

هنگام عکاسی از اجسام متحرک دارای سرعت بالا استفاده از فوکوس خودکار ممکن است نتایج خوبی را حاصل نکند. در چنین مواقعی از فوکوس دستی استفاده کنید.

 

عکاسی با لنزهای واید

هنگام عکاسی با لنزهای واید بسیاری از اجسام بزرگ در سنسور دوربین کوچک نمایش داده می شوند و این ممکن است فوکوس خودکار را به اشتباه بیندازد.

عکاسی با لنزهای آنالوگ

لنزهای آنالوگ به سیستم فوکوس خودکار مجهز نیستند. بنابراین برای گرفتن عکس های خوب باید با سیستم فوکوس دستی آنها کاملا آشنا باشید.

 

مطالب مرتبط:  لنز کوکی تریپلت

لایکا یک شرکت آلمانی است که دوربین ، لنز ، دوربین شکاری ، اسلحه ، میکروسکوپ و لنزهای چشم تولید می کند. این شرکت توسط ارنست لایتز در سال 1869 تاسیس شد. نام لایکا از سه حرف اول نام خانوادگی وی (لایتز) و دو حرف اول کلمه دوربین گرفته شده است: lei-ca.

تاریخچه شرکت لایکا

از سال 1907 تا 1950 ، ساختمانهایی که کارخانه لایکا را تشکیل دادند در خیابان ارنست لیتز در وتزلار ساخته شدند و تا سال 1986 که کارخانه به شهر سولمز منتقل شد ، باقی ماندند. کارخانه وتزلار در ضلع مقابل ساختمان اداری سال 1957 واقع شده بود و یک معماری خاص شهری را تشکیل می داد. 

در آغاز قرن تولید وسایل نوری چنان گسترش یافت که اولین آسمان خراش ها در شهر وتزلار به وجود آمد. قدیمی ترین قسمت این ردیف از ساختمان های بلند اکنون توسط یک ساختمان جدید در Schützenstraße پنهان شده است. اولین نقشه های معمار ژان اشمیت در سال 1907 نمایانگر ساختمانی آجری بر پایه سنگی است که با سقف شیب دار و سقف تخته سنگ پوشانده شده است.

 

با این حال ، در همان سال ، تصمیم گرفته شد که از ساختار جدید اسکلت های بتونی و طراحی نمای ساده تری استفاده شود. این ساختمان چهار طبقه به شش گروه پنجره تقسیم شده است که هر گروه دارای سه پنجره است. الگوهای باریک دیواری و پارکت های سبک تعبیه شده خلاصه سه طبقه پایین را نشان می دهد. طبقه چهارم بصورت بصری از قرنیز بسیار دور از قسمت زیرین ساختمان جدا شده است.

در دو طرف ساختمان مرکزی سقف مفصل ران با سقف های بلند وجود داشت. با تولید و همچنین افزایش کارگران ، کف منسار گسترش یافت. تنها چند سال بعد ، لایتز دوباره خواستار ساخت یک ساختمان بلند شد. پس از برنامه ریزی ژان اشمیت ، پیمانکار رابرت اشنایدر در سال 1911 ساختمانی چهار طبقه ساخت. 

 

ساختمان زیرزمین از بتن مسلح با پله های آجری ساخته شده بود. مجدداً ، طرح اولیه ، که از طریق کروکوپی ساختار افقی ساختمان را فراهم می کرد ، به نفع طراحی ساده تری کنار گذاشته شد. در ساختمان ده محوره ، شبیه قدیمی ترین آسمان خراش ، سطوح پایین تر توسط ستون های باند دسته بندی می شوند. فضای بین دو آسمان خراش (که در ابتدا با ساختمانهای بعدی فراهم شده بود) باید توسط ساختمان دیگری در اوایل دهه 1930 بسته شود.

 

لایکا در راه تغییر و تحول

بار دیگر این ژان اشمیت بود که نقشه های آسمان خراش هفت طبقه اول را تهیه کرد. نقاشی های نما که هنوز موجود است ، ستون هایی با طاق در طبقه همکف را نشان می دهند که بین یک نوار طولانی از پنجره ها با ستون های بیش از حد نصب شده اند. طرح کلی ترکیبی از عناصر بسیار گرافیکی و بقایای فرمهای مدرنیست منحنی را نشان می دهد که ساختمانهای جوزف ماریا اولبریش را در ماتیلدنههه دارمشتات به یاد می آورد.

در سال 1936 ، معمار نقشه ای کاملاً اصلاح شده ارائه داد. این طرح اکنون از هشت طبقه برای تولید لایکا ساخته شده است. این ساختمان با ساختاری بتونی ساخته شده است که از سالنهای تولیدی Opel در Russelsheim ، Zeiss در Jena و Wernerwerk در برلین مدل سازی شده است. دسترسی به همه طبقات از طریق دو پله امکان پذیر بود.

 

دولت شهر و منطقه سرانجام ساخت هشت طبقه با طبقه نهم گلدان مانند را تصویب کرد که بعداً بسته شد. به دلیل چشم انداز شهری که اندازه ساختمان را مشخص می کرد ، در ابتدا برنامه ریزی دولت منطقه به دلیل طراحی بیرونی ساده و نامطلوب رد شد. حتی در این صورت ، این ساختمان در سال 1938 بین دو آسمان خراش قدیمی ساخته شده است. در سال 1950 ، در غرب آسمان خراش سال 1911 ، یک آسمان خراش با ساخت مشابه با 9 طبقه اضافه شد. 

سال 1986 ، به دلیل شهرت نام تجاری Leica ، شرکت Leitz نام خود را به Leica (LEItz CAmera) تغییر داد. در این زمان ، لایکا کارخانه خود را از وتزلار (آلمان) به شهر نزدیک سولمز (آلمان) منتقل کرد. در سال 1996 ، دوربین لایکا از گروه لایکا جدا شد و به یک شرکت دولتی تبدیل شد. در سال 1998 ، گروه Leica به دو واحد مستقل تقسیم شد: Leica Microsystems و Leica Geosystems.

 

اوج پیشرفت لایکا

در اول اکتبر 2012 ، پس از آنکه لیزا آلمان هولدینگ جیامبیایچ سهام باقی مانده سهام اقلیت را که منجر به مالکیت خصوصی این شرکت شد ، لایکا دوربین AG از بورس اوراق بهادار فرانکفورت حذف شد. 

در 26 نوامبر 2013 ، Leica Camera AG خرید Sinar Photography AG ، زوریخ ، تولید کننده سوئیسی دوربین دید را اعلام کرد. 

در ماه مه 2014 ، Leica Camera AG ساخت یک کارخانه جدید را در Leitz Park 1 در بخش صنعتی جدید Wetzlar به پایان رساند و دوباره به شهر محل استقرار خود بازگشت.

 

در آوریل 2019 ، تبلیغات تلویزیونی لایکا با عنوان “شکار” به صورت آنلاین منتشر شد. این روزنامه نگار عکاسان را در محیط های جنگ زده و بی ثبات سیاسی به تصویر می کشد. یکی از آنها در اعتراضات سال 1989 میدان تیان آنمن از مرد تانک عکس می گیرد. به دنبال سانسور مارک Leica در سینا ویبو ، Leica تجارت را لغو کرد و سعی کرد از آن فاصله بگیرد و ادعا کرد که این شرکت تولید خود را تحریم نکرده است.

دوربین و لنزهای های لایکا

اولین نمونه های اولیه Leica توسط شرکت Ernst Leitz GmbH در طی سالهای اول قرن 20 تولید شد ، اما بازاریابی از اواسط دهه 1920 آغاز نشد. Leicas با جهت دادن فریم تصویر به پهلو برای فیلم 35 میلی متری برخلاف سنت دوربین فیلمبرداری در سراسر نوار فیلم ، ابتکاری بود. دوربین ها با لنزهای جمع شونده برای پیاده روی و دوچرخه سواری جمع و جور بودند.

 

ویژگی فاصله یاب در طی سال 1932 با Leica II اضافه شد و در آن سال دوربین های فاصله یاب و منظره یاب با لنزهای قابل تعویض در دسترس قرار گرفتند. در سال 1933 لایکا III کنترل شاتر با سرعت کم و سرعت شاتر 1/1000 ثانیه را ارائه داد و تکرارهای مختلف سری III (a ، b ، c ، d ، f و g) به عنوان مدل های برجسته و پرفروش ترین محصولات اواخر دهه 1950 تکرارهای بعدی مدل های I و II ارائه شد ، اما فروش خوبی نداشت.

 

قبل از جنگ جهانی دوم ، دوربین های Leica و دوربین های Contax رقیب از Zeiss Ikon بهترین دوربین های 35 میلی متری به حساب می آمدند ، اما بعد از جنگ جهانی دوم این شرکت ها با نسخه های شوروی و ژاپن رقابت داشتند. طی دهه 1950 کیفیت و نوآوری ژاپنی ، همراه با قیمت پایین ، صنعت دوربین اروپا را ویران کرد.

 

لایکا به یک نوع دوربین گران قیمت تبدیل شد که عمدتا توسط عکاسان حرفه ای یا جدی خریداری می شود. با این حال ، ظهور فناوری دوربین رفلکس ، دور یاب ها را تا حدی منسوخ کرد و باعث شد Leica محصول اصلی یک بخش بازار در حال کاهش باشد. لایکا در قرن بیست و یکم نام تجاری قابل توجهی باقی مانده است.

مطالب مرتبط:  لنز دابل گاوس