راهنمای عکاسی با دوربین نیکون

روش استفاده صحیح از دوربین های نیکون

اگر از دکمه‌ها، حالت‌ها و تنظیمات متعدد دوربین DSLR نیکون خود گیج شده‌اید و حوصله خواندن صدها صفحه کتابچه راهنمای دوربین را ندارید، نگران نباشید. مراحل زیر شما را از طریق تنظیمات ساده که باید به آنها اهمیت دهید و اصول اولیه استفاده از هر دوربین DSLR نیکون که از سال 1999 تا کنون ساخته شده است، راهنمایی می کند.

 

خرید انواع رینگ لایت اورجینال در فروشگاه مینیاتور

جهت مشاهده مطلب روی آن کلیک کنید: قیمت و خرید رینگ لایت حرفه ای

 

اصول نامگذاری دوربین های نیکون

شباهت‌های زیادی بین تمام دوربین‌های DSLR نیکون وجود دارد، اما تفاوت‌های قابل توجهی بین کلاس‌های مختلف دوربین نیز وجود دارد. این دسته‌بندی‌ها در اینجا برای راحتی استفاده می‌شوند و هیچ ارتباطی با کیفیت تصویر ندارند (یک D3000 از این نظر بسیار جلوتر از D1 حرفه‌ای 1999 است).

دوربین‌های رده بالا دوربین‌های گران‌تری هستند که تقریباً برای هر تنظیمات مهم و غیرمهم روی دوربین دسترسی فوری دارند. این شامل تمام دوربین های حرفه ای تک رقمی (D1/D1H/D1X، D2H  D3، D4) و همچنین D300 و D700 می شود.
دوربین‌های میان‌رده معمولاً به جای انتخاب‌گر حالت عکاسی، یک کلید چرخش حالت در صفحه بالایی سمت چپ منظره یاب دارند. آنها دارای دکمه های مستقیم برای تعادل رنگ سفید، ISO، حالت عکاسی و غیره هستند.
دوربین های سطح ابتدایی شامل D40، D60 و مدل های فعلی D3000 و D5000 هستند. برای تنظیم حالت عکاسی، ISO، تعادل رنگ سفید و موارد دیگر، باید در منوها جستجو کنید، زیرا دکمه‌هایی برای دسترسی فوری به این موارد ندارند.

کلیدهای اصلی 

با کنترل‌های اساسی مشترک در همه دوربین‌های DSLR نیکون آشنا شوید. ما بعداً به نام آنها اشاره خواهیم کرد، بنابراین اکنون با آنها آشنا شوید:
کلید فرمان اصلی در پشت دوربین، در سمت راست بالا قرار دارد.

کلید فرمان ثانویه در جلوی دوربین، درست در مقابل دکمه شاتر قرار دارد. (در دوربین های ارزان این مورد حذف شده)

مولتی سلکتور در عقب بین نقاط فوکوس خودکار سوئیچ می کند (که بعداً به آنها خواهیم پرداخت). شما همچنین از این برای پیمایش در منوهای دوربین استفاده می کنید.

تنظیمات

مجموعه ای از تنظیمات وجود دارد که باید تنها یک بار در دوربین DSLR نیکون خود تنظیم کنید.  

1- دوربین خود را روی عکاسی پیوسته تنظیم کنید. به‌طور پیش‌فرض، دوربین شما ممکن است برای عکاسی تک فریم تنظیم شده باشد، به این معنی که برای هر بار فشار دادن دکمه شاتر فقط یک عکس می‌گیرید. عکاسی پیاپی به دوربین شما اجازه می دهد تا زمانی که دکمه شاتر را نگه دارید، با بالاترین نرخ فریم عکسبرداری کند. انجام این کار در دوربین‌های دیجیتال رایج است، و حتی اگر از چیزهایی که به سرعت حرکت می‌کنند عکاسی نمی‌کنید، دلیل خوبی برای استفاده از آن وجود دارد: عکس‌ها واضح‌تر می‌شود. گرفتن دو یا سه عکس به جای یک عکس به این معنی است که احتمال اینکه یکی از آنها واضح باشد بیشتر است، در حالی که اگر فقط یک عکس بگیرید ممکن است آن عکس را از دست بدهید. همچنین احتمال کمتری وجود دارد که عکس شما به خاطر لرزش دوربین خراب شود.

دوربین‌های سطح بالا:

شما یک کلید اختصاصی برای این کار در سمت چپ بالای دوربین، با موقعیت C دارید، و همان چیزی است که می‌خواهید. دکمه کنار صفحه را فشار دهید تا قفل آن باز شود و صفحه را بچرخانید. دوربین شما ممکن است موقعیت Ch و Cl داشته باشد. شمل حالت پیوسته / پر سرعت و پیوسته / کم سرعت است. یکی را انتخاب کنید که برای شما بهتر است.

دوربین های میان رده:

دکمه حالت درایو را نگه دارید و کلید فرمان اصلی را بچرخانید. به صفحه نمایش بالا نگاه کنید و منتظر بمانید تا سه مستطیل (به جای یک مستطیل یا نماد تایمر) را ببینید که نشان می دهد حالت عکاسی پیوسته روشن است.

دوربین‌های سطح مبتدی:

برای یافتن آن باید در منوها جستجو کنید. این از دوربینی به دوربین دیگر متفاوت است.

2- لرزشگیر لنز (VR) را در صورت وجود روشن کنید و آن را روشن بگذارید

اگر در نور کم عکاسی می‌کنید، یا اگر دست‌های خیلی ثابتی ندارید، این تضمین می‌کند که می‌توانید بدون لرزش دوربین در همه نورها به غیر از نامطلوب‌ترین نورها، عکس‌های واضح بگیرید. فقط اگر با سه پایه عکاسی می کنید، باید این را خاموش کنید.

3- دوربین خود را طوری تنظیم کنید که از اندازه گیری ماتریسی استفاده کند

توضیح در این باره از حوصله این مقاله خارج است. کافی است بگوییم که اندازه گیری ماتریسی بسیار هوشمندانه است و در اکثر مواقع در اکثر شرایط خوب کار می کند. در دوربین های رده بالا، یک سوئیچ اختصاصی برای این کار دارید. در دوربین های میان رده، دکمه را در حین چرخاندن چرخ فرمان اصلی نگه دارید تا نماد اندازه گیری ماتریس نمایش داده شود. باز هم، در موارد ارزان‌تر، باید منوها را جستجو کنید تا آن را پیدا کنید ( آنها احتمالاً به طور پیش‌فرض از اندازه گیر ماتریس استفاده می‌کنند).

4- دوربین خود را روی فوکوس خودکار سروو پیوسته (C) تنظیم کنید

در این حالت، دوربین تا زمانی که دکمه شاتر خود را نیمه فشار دهید، به طور مداوم فوکوس می کند و می تواند حرکت سوژه را نیز پیش بینی کند. برای سوژه‌های ثابت نیز خوب است.  فوکوس دستی تقریباً ضروری نیست؛ به ندرت پیش می‌آید که دوربین نتواند فوکوس کند.

در همه دوربین ها: اگر سوئیچ A-M (یا A/M-M، A/M به معنای فوکوس خودکار و دستی) دارید، آن را روی A یا A/M قرار دهید.

در دوربین‌های سطح بالا: یک سوئیچ حالت فوکوس در جلوی دوربین در سمت راست (اگر از جلو به آن نگاه می‌کنید) پایه لنز، با سه موقعیت: C، S و M وجود دارد. آن را روی “C”قرار دهید.

در سایر دوربین ها: ممکن است یک سوئیچ مشابه در همان مکان داشته باشید، با موقعیت‌های AF (فوکوس خودکار) و M (فوکوس دستی). اگر آن را دارید روی “AF” تنظیم کنید. باید منوهای خود را جستجو کنید (دوباره، متفاوت از دوربینی به دوربین دیگر) تا تنظیمات AF مداوم سروو را پیدا کنید.

گرفتن عکس

1- دوربین خود را روشن کنید و آن را روشن بگذارید

مانند همه دوربین‌های SLR فیلمی و دیجیتالی، دوربین شما زمانی که از آن استفاده نمی‌شود به حالت خواب می‌رود و وقتی روشن است اما در حالت خواب است، تقریباً هیچ باتری مصرف نمی‌کند. هنگامی که اتفاقی می افتد، باید دوربین خود را روشن کنید و این راهی مطمئن برای از گرفتن عکس های عالی است.

2- بیرون بروید و به دنبال چیزهایی برای عکاسی باشید

این خارج از حوصله این مقاله است، اما اصول اولیه گرفتن عکس های عالی در مقاله ای با عنوان چگونه مهارت های عکاسی خود را توسعه دهید، پوشش داده شده است.

3- از “نمایش زنده” استفاده نکنید حتی اگر دوربین شما آن را دارد.

تمام هدف یک SLR استفاده از منظره یاب بازتابی اپتیکال فوری ، به جای LCD آهسته است. علاوه بر این، این به معنای کنار گذاشتن فوکوس خودکار هوشمند و سریع تشخیص فاز است که نیکون طی دو دهه آن را به کمال رسانده و آن را با یک سیستم فوکوس خودکار با تشخیص کنتراست کند و نادرست از یک دوربین فیلمبرداری ارزان جایگزین می کند.

4- یک حالت نوردهی را انتخاب کنید

اگر دوربین شما دکمه “MODE” دارد، با نگه داشتن این دکمه و چرخاندن کلید فرمان اصلی، حالت نوردهی را تغییر می‌دهید تا حالت مورد نظر در LCD بالایی و در منظره یاب ظاهر شود. دوربین‌های دیگر (ارزان‌تر) دارای یک کلید بزرگ در بالای دوربین در سمت چپ منظره یاب هستند. حالت های اصلی در همه دوربین ها یکسان است و فقط سه مورد وجود دارد که باید به آنها اهمیت دهید:

خودکار برنامه ریزی شده (P).

با این کار هم دیافراگم و هم سرعت شاتر برای شما انتخاب می شود. بیشتر اوقات، و به خصوص در نور معمولی، این حالتی است که می خواهید استفاده کنید. بله، این یک حالت کاملا خودکار است و به شما گفته شده که این حالت مانع خلاقیت شما می شود.  اگر دوربین سرعت شاتر 1/125 را در دیافراگم f/5.6 انتخاب می کند، می توانید این سرعت را به 1/80 در f/7.1، یا 1/200 در f/4.2 و غیره تغییر دهید. 

اولویت دیافراگم (A).

این به شما امکان می دهد دیافراگم را برای لنز انتخاب کنید (معمولاً این کار را با چرخاندن کلید فرمان ثانویه در جلوی دوربین انجام می دهید؛ اگر یکی از این موارد را ندارید، از کلید فرمان اصلی در پشت دوربین استفاده کنید). دوربین سرعت شاتر را برای نوردهی صحیح انتخاب می کند. دلیل اصلی استفاده از آن کنترل بر عمق میدان شماست. دیافراگم های بزرگ (اعداد کوچکتر، مانند f/1.8) به شما عمق میدان کمتری می دهد (عکس شما در فوکوس کمتر است و سرعت شاتر بیشتر است، برای مثال برای محو کردن پس زمینه پرتره مفید است. دیافراگم های کوچکتر (اعداد بزرگتر، مانند به عنوان f/16) به شما عمق میدان بیشتری می دهد و همچنین سرعت شاتر بیشتری را انتخاب می کند.

اولویت شاتر (S).

به شما این امکان را می دهد که سرعت شاتر را با کلید فرمان اصلی (که در منظره یاب شما ظاهر می شود) تنظیم کنید و دوربین یک دیافراگم روی لنز را برای مطابقت انتخاب می کند. اگر می‌خواهید حرکت را فریز کنید (مانند ورزش یا هر چیز دیگری که حرکت می‌کند)، یا اگر از لنز تله‌فوتو استفاده می‌کنید که برای جلوگیری از لرزش دوربین، از سرعت شاتر بالاتر استفاده می‌کند، از این استفاده کنید.

بقیه.

در دوربین‌های سطح پایه و میان‌رده، دکمه حالت حالت «Auto» دارد. از این استفاده نکنید؛ بسیار شبیه به خودکار برنامه ریزی شده است، اما انعطاف ناپذیر است (مثلاً نمی توانید برنامه را جابجا کنید) و بی نظم است (بدون درخواست، فلش را روشن می کند). «حالت‌های صحنه» مختلف در دوربین‌های ارزان‌تر باید به همین دلیل نادیده گرفته شوند. 

5- تعادل رنگ سفید خود را تنظیم کنید

این مهمتر از هر تنظیم دیگری در دوربین شما است. چشم انسان به طور خودکار انواع مختلف نور را جبران می کند. رنگ سفید تقریباً در هر نوع نوری برای ما سفید به نظر می رسد، چه در سایه باشد (در این صورت کمی آبی تر است)، چه تحت نورهای رشته ای (جایی که به سمت نارنجی تغییر می کند)، یا در زیر برخی از منابع نور مصنوعی عجیب و غریب. یک دوربین دیجیتال رنگ‌ها را همانطور که واقعا هستند می‌بیند، و تنظیم تعادل رنگ سفید رنگ‌ها را طوری تغییر می‌دهد که در عکس تمام‌شده طبیعی به نظر برسند.

در اکثر دوربین ها دکمه “WB” دارید. این را در حین چرخاندن کلید فرمان اصلی نگه دارید. اینها تنظیماتی هستند که شما باید به آنها اهمیت دهید:

. ابری و سایه که به ترتیب با نماد ابر و تصویری از خانه ای که سایه می اندازد مشخص شده اند، جایی هستند که می خواهید بیشتر اوقات در خارج از منزل باشید، حتی زمانی که زیر نور مستقیم خورشید هستید. “سایه” کمی گرمتر از “ابری” است. با این آزمایش کنید تا موردی را که برای شما مناسب است پیدا کنید.

. حالت خودکار که با علامت A مشخص شده است، سعی می کند تعادل رنگ سفید را به طور خودکار تنظیم کند. این گاهی اوقات منجر به رنگ هایی می شود که بیش از حد سرد هستند. همانطور که گفته شد، “مهندسان به کپی کردن نمودارهای تست رنگی علاقه دارند، نه ساختن یک عکس خوب”.از سوی دیگر، این ممکن است گزینه خوبی برای عکاسی در زیر نورهای مصنوعی واقعاً عجیب و غریب مانند لامپ های بخار جیوه یا زیر منابع نور مختلط باشد. دوربین های جدیدتر نسبت به دوربین های قدیمی تر کار بسیار بهتری در حدس زدن این موضوع انجام می دهند.

. نور روز که با نماد خورشید مشخص شده است، قرار است برای نور مستقیم خورشید بهترین باشد. باز هم، رنگ ها گاهی اوقات کمی بیش از حد سرد ظاهر می شوند.

. تنگستن و فلورسنت که به ترتیب با یک لامپ و یک نوار فلورسنت مشخص شده‌اند، برای عکسبرداری تحت نور مصنوعی در داخل خانه هستند. نورپردازی داخل خانه خسته کننده است و شما باید در خارج از خانه باشید و از چیزها عکس بگیرید. از طرف دیگر، می توانید از این موارد در خارج از منزل برای تأثیرگذاری عالی استفاده کنید. به عنوان مثال، می توانید از تنگستن برای آبی کردن آسمان استفاده کنید.

6- از فلش خود در جای مناسب استفاده کنید

اگر می خواهید در مهمانی ها عکس های فوق العاده بگیرید باید از فلاش استفاده کنید. از سوی دیگر، سیستم فلاش عالی نیکون (و همگام‌سازی فوق‌العاده سریع فلاش 1/500 در دوربین‌های قدیمی‌تر) برای پر کردن سایه‌ها در نور روشن بیرون و جلوگیری از سایه‌های تیره زیر چشم در نور روز عالی است.

7- ISO خود را تنظیم کنید

ISO معیاری برای سنجش حساسیت سنسور به نور است. ایزوهای کمتر به معنای حساسیت کمتر به نور، ایجاد نویز کمتر و ایزوهای بالاتر برعکس عمل می کنند. اگر در نور روز روشن عکاسی می‌کنید، از کمترین مقدار (معمولاً 200 و گاهی اوقات 100) استفاده کنید.

در غیر این صورت، یک راه سریع و آسان برای تعیین میزان ISO شما وجود دارد. فاصله کانونی لنز خود را در نظر بگیرید (مثلاً 200 میلی متر)، و آن را در 1.5 ضرب کنید (در همه دوربین ها به جز D3، D4، D600، D700 و D800، در مثال ما 300 به شما داده می شود). اگر از لنز VR استفاده می کنید و VR روشن است (باید)، این رقم را بر چهار تقسیم کنید (مثلاً 75). به عنوان یک قاعده کلی، شما می خواهید سرعت شاتر را حداقل به همان سرعتی که به دست می آورید انتخاب کنید (به عنوان مثال تقریباً 1/80 ثانیه یا 1/300 بدون VR). تا زمانی که بتوانید با سرعت شاتر حداقل به این سرعت عکس بگیرید، ISO خود را بالا ببرید.

در اکثر دوربین ها، می توانید ISO را با نگه داشتن دکمه ISO و چرخاندن کلید فرمان اصلی تغییر دهید. LCD (یا یکی از آنها) ISO شما را در حین تغییر به شما نشان می دهد. برای یافتن تنظیمات ISO در D3000، D40 و غیره، همچنان باید در منوها جستجو کنید.

8- برای فوکوس، دکمه شاتر خود را نیم فشار دهید

امیدواریم خوش شانس باشید و دوربین نقطه فوکوس مناسب را انتخاب کند (مستطیل های کوچک اطراف منظره یاب شما) و روی نقطه درست قفل شود. هنگامی که دوربین در فوکوس است، یک نقطه تأیید کوچک و سبز رنگ در پایین سمت چپ منظره یاب شما ظاهر می شود. با این حال، چند سناریو وجود دارد که در آنها درست نیست.

. سوژه های خارج از مرکز بسته به فاصله دور از مرکز، و دوربین شما، ممکن است نقطه فوکوس اشتباهی را انتخاب کند. اگر اینطور است، سوژه خود را در کادر خود وسط قرار دهید، فوکوس کنید، سپس دکمه AE-L/AF-L خود را در حین ترکیب مجدد عکاسی نگه دارید. (یک ترفند: از آن در عکس‌های پرتره استفاده کنید. روی چشم‌ها فوکوس کنید، قفل کنید، سپس ترکیب کنید.)

سوژه ها همراه با چیزهایی نزدیک به آنها. در همه دوربین ها گاهی اوقات، دوربین سعی می کند روی نزدیک ترین چیز به دوربین فوکوس کند. مفید است، اما این چیزی نیست که همیشه می خواهید. شما باید دوربین خود را روی فوکوس خودکار تک ناحیه ای تنظیم کنید (با AF تک سرووی اشتباه گرفته نشود)، که به شما امکان می دهد یک نقطه فوکوس را انتخاب کنید تا اینکه به دوربین اجازه دهید یک نقطه را برای شما حدس بزند. در بیشتر دوربین ها، باید دو هزار گزینه منوی دوربین را برای تنظیم فوکوس خودکار جستجو کنید (اگرچه یک دکمه اختصاصی برای این کار در دوربین‌های رده بالا دریافت می‌کنید؛ آن را به یک مستطیل کوچک تبدیل کنید). هنگامی که این کار را انجام دادید، می توانید از مولتی سلکتور در عقب برای انتخاب نقطه فوکوس خودکار استفاده کنید.

. در نور کم شما باید به صورت دستی فوکوس کنید. لنز خود را روی M (یا سوئیچ دوربین خود، اگر از لنزهای AF-D یا AF-D سنتی نوع پیچی استفاده می کنید) تنظیم کنید. حلقه فوکوس را بگیرید و بچرخانید. البته، اگر دوربین شما نمی تواند فوکوس کند، احتمالاً شانس زیادی برای گفتن اینکه آیا در فوکوس هستید یا خیر، نخواهید داشت. اگر لنز شما دارای مقیاس فاصله است، می توانید فاصله را حدس بزنید و آن را روی لنز خود تنظیم کنید و وانمود کنید که در حال عکاسی از یک Voigtlander Vito B از سال 1954 هستید.

. برخی از ترکیب‌های دوربین و لنز وقتی تا آخر زوم می‌شوند، درست کار نمی کنند و در هر موقعیتی از یافتن فوکوس خودداری می‌کنند. D300 و لنزهای VR 55-200mm گاهی اوقات این کار را انجام می دهند. اگر این اتفاق برای شما افتاد، لنز خود را زوم کنید، روی سوژه خود فوکوس کنید و پس از اینکه فوکوس پیدا کرد دوباره زوم کنید.

9- یک عکس بگیرید

در واقع، دو یا سه عکس بگیرید. دکمه شاتر را نگه دارید (دوربین خود را روی عکسبرداری مداوم تنظیم کنید. به این ترتیب، اگر به دلیل اقبال بد، یکی از عکس‌های شما به دلیل لرزش دوربین شارپ نباشد، حداقل یکی از آن‌ها به احتمال زیاد واضح است، حتی اگر سرعت شاتر برای لنز شما بسیار پایین است. 

10- LCD خود را چک کنید

به دنبال مناطقی باشید که به سفیدی خالص تبدیل شده اند و نباید به سفیدی خالص تبدیل شوند و همچنین مناطقی که خیلی تاریک هستند و …

11- از جبران نوردهی برای دریافت نوردهی درست استفاده کنید

این دکمه با علامت +/- در کنار دکمه شاتر شما است و یکی دیگر از تنظیمات بسیار مهم در دوربین های دیجیتال است. در حالی که ماتریس متر نیکون هوشمند است، همیشه نوردهی کاملاً عالی را دریافت نمی کند و جایگزینی برای محاسبات ما نیست. جبران نوردهی به سادگی دوربین را مجبور می کند تا مقدار مشخصی نوردهی بیش از حد یا کمتر از آن داشته باشد.

برای تنظیم جبران نوردهی، همزمان با چرخاندن کلید فرمان اصلی، دکمه جبران نوردهی را پایین نگه دارید. یا به سمت راست برای نوردهی کم (تاریک تر)، یا به سمت چپ برای نوردهی بیشتر (روشن تر). اگر شک دارید، آن را کمتر نوردهی کنید. 

12- به عکاسی ادامه دهید تا درست به نظر برسد

ممکن است مجبور شوید با تغییر نور، جبران نوردهی و تعادل رنگ سفید را از عکسی به عکس دیگر تنظیم کنید، بنابراین به طور مرتب تصاویر خود را در LCD مرور کنید.

13- عکس های خود را از دوربین بردارید

یاد بگیرید که در ابزارهای ویرایش تصویر مانند GIMP یا Photoshop، مانند وضوح، تنظیم کنتراست و تعادل رنگ و غیره، چند پردازش بسیار ابتدایی انجام دهید. برای جذاب کردن عکس های خود به ترفندهای پردازش تکیه نکنید.

مطالب مرتبط: ایده های جالب برای عکاسی در خانه