پرسپکتیو در عکاسی چیست؟

PERSPECTIVE

برای عکاسی پرسپکتیو دو تعریف را می توان در نظر گرفت:

1- رابطه فضایی بین اشیا درون یک تصویر

2-دیدگاه ما یا محل قرارگیری دوربین نسبت به سوژه

جهت مشاهده مطلب روی آن کلیک کنید: استفاده از رینگ لایت برای عکاسی از محصول

 

پرسپکتیو باعث می شود که یک عکس دوبعدی، یک صحنه سه بعدی به نظر برسد. تکنیک های ترکیب بندی در ایجاد پرسپکتیو بسیار مهم هستند. از خطوط پیشرو و وزن متعادل تا عمق میدان کم.در واقع پرسپکتیو به عکس ما عمق می بخشد.

کارهای زیادی است که می توانیم انجام بدهیم تا یک صحنه واقع بینانه تر به نظر برسد. به یاد داشته باشید که یک عکس، سه بعدی نیست بلکه بازنمایی جهان سه بعدی است. درست مثل اینکه برای ایجاد تاثیر حرکت در عکس از تاری عکس استفاده می کنیم. برای ایجاد عمق نیز از پرسپکتیو استفاده می کنیم به همین دلیل عکاسی پرسپکتیو بسیار مهم است.

 

پرسپکتیو از دیدگاه فیزیکی یا جسمی

مواردی وجود دارند که می توانید برای تغییر پرسپکتیو یک تصویر انجام دهید. با حرکت در اطراف دوربین عکاسی خود می توانید دید بهتری نسبت به سطح معمولی چشم خود بدست آورید.

عکاسی با دید معمول در سطح چشم انسان بسیار آسان است یعنی متوجه یک سوژه می شوید و می خواهید لحظه ای زود گذر را ثبت کنید. اما اگر می خواهید عکس شما تاثیر گذار باشد باید حرکت کنید.

 

به چپ و راست حرکت کنید

وقتی به صحنه ای برخوردید به دنبال اولین ایده خود نباشید. یک قدم به چپ یا راست بروید تا یک نقطه دید بهتر پیدا کنید. حتی حرکت در حد یک متر نیز می تواند تاثیر به سزایی در عکس شما بگذارد. اگر مسافت کمی جابجا شوید پس زمینه تغییر چندانی نمی کند اما در مورد پیش زمینه این طور نیست هرچه پیش زمینه نزدیکتر باشد تاثیر بیشتر خواهد داشت.

 

ممکن است متوجه شوید که قادر هستید یک کوه را به طور طبیعی با درختان جنگل در یک قاب قرار دهید. این می تواند بهترین عکسی باشد که گرفته اید ولی دیدگاههای دیگر را نیز امتحان کنید. این امر هنگام عکسبرداری معماری اهمیت بیشتری پیدا می کند. اگر برای عکاسی مسافرت کرده ید باید از وقت خود به خوبی استفاده کنید. در اطراف سازه قدم بزنید و از موقعیت های مختلف جانبی آن عکس بگیرید.

بالا و پایین حرکت کنید

موقعیت خود یا دوربین خود را تغییر دهید. از این طریق می توانید پرسپکتیوهای جالب و جدیدی پیدا کنید. تصور کنید در حال عکاسی از یک صحنه خیابانی هستید. شما تصمیم می گیرید که از دید یک سگ متوسط استفاده کنید. نگاه شما به جهان کاملا متفاوت خواهد بود. تغییر موقعیت عمودی و امتحان کردن دیدگاه بالاتر نیز دید متفاوتی از یک شی به شما می دهد.

 

اگر در حال عکاسی از یک ساختمان از سطح خیابان هستید فقط قسمت کوچکی از آن را ثبت می کنید. می توانید دوربین خود را به سمت بالا ببرید اما این باعث تحریف پرسپکتیو می شود. سعی کنید به آن طرف خیابان بروید و بلند شوید در این صورت می توانید ساختمان را بدون اعوجاج نشان دهید.

 

زاویه خود را حرکت دهید

تغییر زاویه به شما امکان می دهد تا دنیا را از جنبه دیگری ببینید و نشان دهید. با تغییر زاویه و موقعیت، اندازه اجسام را در عکس تغییر دهید و ذهن بیننده را دچار اشتباه کنید. اعوجاج چشم انداز یک روش معمول برای به اشتباه انداختن بیننده است. وقتی که از یک ساختمان بلند از فاصله نزدیک عکاسی می کنید چون قسمت بالای ساختمان فاصله بیشتری نسبت به دوربین عکاسی دارد این موضوع باعث می شود که بیننده تصور کند قسمت بالایی ساختمان در حال افتادن است.

 

پرسپکتیو از نظر مفهومی (CONCEPTUAL PERSPECTIVE)

برای بدست آوردن یک پرسپکتیو یا چشم انداز متفاوت همیشه لازم نیست خود را حرکت دهید. شما می توانید از ایده های مفهومی نیز استفاده کنید. نگاه به صحنه و تصور عکس نهایی راهی عالی برای یافتن بهترین پرسپکتیو است. می توانید ذهن بیننده را فریب دهید تا یک صحنه را به روش خاصی ببینید.

 

برای ایجاد پرسپکتیوهای متفاوت از فاصله استفاده کنید

در این حالت فاصله بیشتر یک ایده مفهومی است تا یک ایده فیزیکی. ما در مورد فاصله بین شما و سوژه صحبت نمی کنیم بلکه در مورد فاصله بین سوژه و پس زمینه صحبت می کنیم. مغز ما فاصله را به عنوان تفاوت بین پیش زمینه و پس زمینه نشان می دهد. وقتی می بینیم جسمی مانع دیدن جسم دیگری می شود جسم اول نسبت به جسم دوم به ما نزدیکتر است. این مسئله به عنوان پرسپکتیو همپوشانی در عکاسی شناخته می شود که یک حس سه بعدی را در بیننده ایجاد می کند.

 

برای نتایج جالب از قوانین ترکیب استفاده کنید

برای ایجاد ایده ای از عمق از ترکب بندی در صحنه استفاده کنید. خطوط پیشرو این کار را به خوبی انجام می دهند. وقتی به یک تصویر نگاه می کنیم چشمانمان به دور صفحه ای دو بعدی می چرخد. با این حال با دیدن تصویری که چشمان ما را به درون خود می کشاند عمق را حس می کنیم. انسانها فاصله را از طریق زاویه خط و صفحه قضاوت می کنند. این چشم انداز خطی است.

 

وقتی با فاصله زیاد به خطوط موازی نگاه می کنیم اینطور به نظر می رسد که در فاصله دور بهم می رسند. این نقطه ملاقات را ما نمی توانیم ببینیم بلکه فقط آن را حس می کنیم. ریلهای قطار یک مثال عالی هستند که می توانیم در عکاسی از این تکنیک استفاده کنیم و مسافت یا عمق را به وسیله آن نشان دهیم.

برای افزودن تنوع لنزهای مختلف را آزمایش کنید

لنزها روشی عالی برای تغییر پرسپکتیو در یک عکس هستند. یک لنز تله سوژه و پس زمینه را بهم نزدیک می کند. در حالی که لنزهای عریض باعث می شوند که دورتر به نظر برسند. لنزهای عریض همچنین باعث می شوند که تمام خطوط مستقیم خارج از محور لنز خمیده به نظر برسند. بسیاری از مردم تصور می کنند که تغییر فاصله کانونی باعث تغییر پرسپکتیو می شود ولی در واقع چنین نیست.

 

برای ایجاد یک فریب ذهنی از پرسپکتیو اجباری استفاده کنید (FORCED PERSPECTIVE)

همه ما اندازه یک انسان یک درخت یا ماشین را می دانیم. اما اگر شخصی را به اندازه برج ایفل یا برج پیزا ببینیم چه می شود؟ به صورت منطقی ما نمی توانیم بپذیریم که شخصی واقعا به آن بزرگی است. سعی کنید اشیا را در فواصل مختلف قرار دهید اما این تصور را ایجاد کنید که در یک صفحه هستند. قطعا تصاویر خیره کننده ای ایجاد خواهید کرد.

 

 

 

مطالب مرتبط

مفهوم ایزو و کابرد آن در عکاسی

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *