راهنمای خرید لنز برای DSLR

فهمیدن اینکه کدام لنزها با نیازهای خاص شما مطابقت دارند همیشه آسان نیست. چندین اختصار و مشخصات وجود دارد که شما باید بدانید و تولیدکنندگان مختلف از اختصارات کاملاً متفاوت برای ویژگی های یکسان استفاده می کنند.

در زیر بررسی ویژگی های مهمی که می توانید روی لنز پیدا کنید و چگونگی برچسب گذاری سازندگان مختلف بر روی آنها است.

دیافراگم

حداکثر دیافراگم روی همه لنزها بیان شده است. این به شما می گوید که لنز در بهترین حالت خود چقدر می تواند نور به سنسور برساند. نور زیاد به این معنی است که می توانید در محیط تاریک تر و بدون تاری تصویر به دلیل لرزش دوربین ، عکسبرداری را ادامه دهید. دیافراگم به عنوان شماره دیافراگم مانند f / 2.8 (یا گاهی اوقات 1: 2.8) ارائه می شود. هرچه عدد دیافراگم کوچکتر باشد ، نور بیشتری به دوربین وارد می شود. از لحاظ تئوری ، بهترین دیافراگم مطلق که می توانید بگیرید یک هدف برابر با 1 است ، اما در عمل روشن ترین لنزها حداکثر دیافراگم حدود f / 1.2 را ارائه می دهند. اکثر مصرف کنندگان از یک دیافراگم بین f / 2.4 تا f / 3.2 راضی خواهند بود. به طور کلی ، هرچه عدد دیافراگم بیشتر باشد ، لنز ارزان تر است. لنزهای تله ای اغلب دارای عدد دیافراگم بیشتری هستند.

در لنزهای زوم ، معمولاً دو عدد دیافراگم وجود دارد (به عنوان مثال f / 2.8 – f / 5.6). عدد دیافراگم کوچکتر میزان نوری را که با بیشترین زاویه دریافت می کنید نشان می دهد ، در حالی که بزرگ تر نشان می دهد که در حداکثر زوم چه مقدار نور دریافت می کنید.

فاصله کانونی

اولین چیزی که هنگام انتخاب لنز جدید باید به آن توجه کنید ، فاصله کانونی است. فاصله کانونی به میلی متر داده می شود و مشخص می کند که لنز واید است یا تله.

هر دو مزایا و معایب خود را دارند. با لنز تله ، طبیعتاً به سوژه های دور نزدیک می شوید. همچنین لنزهای تله برای پرتره ترجیح داده می شوند زیرا از نسبت چهره بهتر از واید محافظت می کنند. با یک لنز تله ، گرفتن زمینه تار بسیار آسان تر است زیرا عمق میدان لنزهای تله کمتر از لنزهای واید است. لنزهای تله معمولاً از روشنایی کمتری برخوردار هستند و در صورت لرزش دوربین در مقابل تاری در هنگام عکسبرداری بیشتر آسیب پذیر هستند. لنزهای تله معمولاً از نظر فیزیکی بزرگتر از لنزهای واید هستند.

از طرف دیگر ، لنزهای واید برای عکاسی از طبیعت مناسب هستند ، وقتی می خواهید بیشتر منظره را ثبت کنید. معمولاً از نظر روشنایی و عمق میدان خوب هستند و از نظر فیزیکی از لنزهای تله کوچکتر و سبک ترند.  لنز واید برای عکاسی از افراد ایده آل نیست ، حداقل در زمینه پرتره. یک لنز واید احساس فاصله بیشتر بین آنچه نزدیک است و آنچه در فاصله دور است را ایجاد می کند ، و ممکن است اینطور به نظر برسد که مدل شما بینی بزرگتر و چشمان فرو رفته دارد. همچنین احتمال دارد با لنزهای واید به اصطلاح اعوجاج پیدا کنید – خطوط مستقیم شروع به خم شدن به لبه های تصویر می کنند.

به تلاقی بین یک لنز واید و یک لنز تله فوتو لنز معمولی گفته می شود. این یک لنز است که محیط را همانطور که با چشم خود می بینیم ارائه می دهد (در رابطه با فاصله و زوم). در قالب 135 ، یک لنز معمولی 50 میلی متر است. به هرچیزی با فاصله کانونی کوچکتر واید گفته می شود در حالیکه فاصله کانونی بزرگتر را تله فوتو می نامند.

در دوربین های کامپکت معمولی با بزرگنمایی 3 برابر ، فاصله کانونی معمولاً از 35 میلی متر تا 105 میلی متر است (مطابق با قالب 135). 

زوم یا پرایم

برای بیشتر افراد ، مناسب ترین انتخاب لنز زوم است. شما چندین فاصله کانونی را در یک لنز دریافت می کنید. لنزهای زوم همیشه دو فاصله کانونی مشخص دارند ، به عنوان مثال 18-55 میلی متر ، که نشان دهنده دامنه زوم لنز است. در مورد دوربین کامپکت می توانید بیشترین عدد را بر کوچکترین تقسیم کنید ، که در حالت 18-55 میلی متر تقریبا تا 3 برابر زوم می کند.

از طرف دیگر ، یک لنز پرایم دارای مزایایی است. لنزهای پرایم کوچکتر و سبک ترند و معمولاً از نور بیشتری نسبت به لنزهای زوم برخوردار هستند. همچنین تصحیح خطاهای مختلف لنز در لنز پرایم نسبت به زوم آسان تر است ، بنابراین به احتمال زیاد کیفیت تصویر را در لنز ثابت بهبود می بخشید (اگرچه این بر اساس قیمت و تولید کننده تا حدودی متفاوت خواهد بود).

برخی استفاده از لنز ثابت را از نظر هنری صحیح تر می دانند و استفاده از زوم را به نوعی تقلب می دانند.

مطالب مرتبط:  عکاسی از طبیعت در خانه