ترکیب بندی باز و بسته در عکاسی

 تاریخچه ترکیب باز و بسته

شاید از شنیدن ترکیب باز و بسته تعجب کرده باشید. این تعاریف از کجا آمده است؟ خوب ، من کاملاً مطمئن هستم که بسیاری از خوانندگان ما متوجه می شوند یا می دانند که عکاسی همیشه به نقاشی بسیار نزدیک بوده است و حتی امروز نیز همین طور است. در واقع ، در بعضی از زمانها عکاسان به عنوان رقبای نقاشان دیده می شدند. فقط هنر و صنعت آنها بدون مهارت استفاده از قلم مویی که معمولاً با نقاشی در ارتباط بود (که نقاشان سریع متوجه می شدند و انتقاد می کردند) از بین می رفتند. در اینجا خلاصه ای بسیار مختصر از نحوه ارتباط عکاسی و نقاشی آورده شده است.

جهت مشاهده مطلب روی آن کلیک کنید: چگونه از رینگ لایت استفاده کنیم؟

 

برای شروع از ابتدا ، اولین کسانی که عکاسی را امتحان کردند دانشمندان بودند – شیمی دانان یا فیزیکدانان. این بدان دلیل است که در ابتدا ، این فرآیند از نظر علمی جذاب بود. به عنوان مثال ، اولین عکس دائمی توسط مخترع فرانسوی ژوزف نیسفور نیپس در حدود سال 1825-1827 ساخته شد. ما جزئیات زیادی را مرور نمی کنیم ، فقط کافی است بگوییم که هنرمندان به سرعت این تکنیک را به دست گرفتند. آیا می خواهید حدس بزنید چه کسانی بیشتر به این روش جدید علاقه مند هستند؟ بله – نقاشان پیشگام هستند. طبیعتاً دو نوع هنر تجسمی از بسیاری جهات بسیار به هم شبیه هستند. هنرمندان در عکاسی به دنبال همان چیزهایی بودند که در نقاشی می جستند – سوژه های جالب ، نور زیبا. آنچه را که قبلاً با یک تکه بوم ، قلم مو و مقداری رنگ به تصویر می کشیدند ، اکنون با استفاده از نور ، لنزها و مواد شیمیایی “نقاشی” کردند. بنابراین قوانینی که برای نقاشی اعمال می شود ، تا حد زیادی برای عکاسی نیز صدق می کند و شامل ترکیب بندی است. منطقی است ، نه؟

اکنون که دانستیم قوانین و دستورالعمل های ترکیب در عکاسی از کجا ناشی می شود ، می توانیم در مورد دو نوع اصلی با جزئیات بیشتری بحث کنیم. این طبقه بندی ها به احتمال زیاد در برخی از سطوح برای شما شناخته شده و در واقع بسیار ساده هستند. بیایید با ترکیب بسته شروع کنیم.

 ترکیب بسته چیست؟

عکس ترکیبی بسته نوعی تصویر است که در آن همه عناصر به طور منظم در داخل قاب قرار گرفته اند. عناصر تصویری که از ترکیب بسته استفاده می کنند ، چشم بیننده را به سمت خود جلب نمی کنند و باعث پرش از یک شی به شی دیگر نمی شوند. به عبارت دیگر ، نوعی ترکیب است که سوژه یا شی اصلی به وضوح از بقیه کادرها قابل تشخیص باشد و بلافاصله توجه شما را جلب کند. غالباً ، گرچه نه همیشه ، سوژه اصلی در نزدیکی مرکز تصویر قرار دارد و در گوشه ها / مرزها قرار ندارد.

همه عناصر دیگر کمک می کنند تا چشم بیننده به سمت موضوع گفته شده و دور از لبه های عکس (یا هر اثر هنری تجسمی دیگر) باشد. چنین ترکیبی غالباً به تصاویری ثابت ، ثابت و پایدار منجر می شود که احساس کامل ، کامل و آرام بودن دارند.

ترکیب بسته برای تعدادی از ژانرهای عکاسی مناسب است. عکس های طبیعت بی جان ، پرتره ، منظره ، حتی خیابان می توانند ترکیب بسته را با موفقیت ترکیب کنند. Still-life ، که بیشتر به عنوان naturmort (طبیعت مرگ – به معنای “مرده طبیعت” در فرانسوی) شناخته می شود ، رایج ترین ژانر عکاسی است که معمولاً از ترکیب بسته همراه با عکس پرتره استفاده می شود.

برخی از ژانرها بیشتر از نوع دیگر یکی از این دو نوع را شامل می شوند. به عنوان مثال ، مناظر معمولاً بیشتر از ترکیب بسته از ترکیب باز استفاده می کنند. برخی از تکنیک های آهنگسازی می توانند به شما کمک کنند تا یک ترکیب ثابت مانند کادر بندی در عکس خود را به دست آورید و آن را تقویت کنید:

تصور کنید این عکس از طریق قوس ماسه سنگ قرمز به شکل طبیعی در یوتا گرفته نشده است. چنین عکسی منظره وسیع را به نمایش می گذارد و به همین ترتیب از ترکیب بندی باز استفاده می کند. عکسبرداری از طریق قوس ، سوژه اصلی عکس را درون یک قاب محصور می کند و در نتیجه یک ترکیب باز دیگر را به یک ترکیب بسته تبدیل می کند.

ترکیب باز چیست؟

یک ترکیب باز ، همانطور که حدس زده اید ، دقیقاً برعکس یک ترکیب بسته است. در مواردی که ترکیب بسته اغلب مربوط به موضوعات ساکن و احساس پایداری و سازگاری است ، یک ترکیب باز از یک جهت یا دیگری پویا است. اکنون این بدان معنا نیست که اگر عکس پرتره ای دارید که سوژه شما در حال حرکت است ، به این معنی است که تصویر شما بر اساس ترکیب بندی باز است. اصلا. این حرکت واقعی نیست که باعث پویایی عکس شما می شود ، بلکه حرکتی است که از طریق روش های مختلف حاصل می شود. این وسایل شامل خطوط اصلی ، رنگ ، تعداد و محل قرارگیری سوژه ها و غیره است. ممکن است عکس شما بدون یک سوژه متحرک انجام شود. تا زمانی که خطوط ، شکل ها و عناصر زیادی وجود دارد که باعث می شود چشم بیننده شما از یک عنصر به عنصر دیگر متمرکز شود ، می توان تصویر را پویا دانست.

در عکسی که از ترکیب باز استفاده می شود ، عناصر آن تصویر به سمت لبه ها و به ظاهر فراتر می روند. به همان اندازه مهم ، عدم وجود قاب و محدودیت است که به دستیابی به یک ترکیب باز کمک می کند. چنین تصویری بیننده را به داخل تصویر می کشاند و تصور آنچه در خارج از لبه های فیزیکی آن عکس خاص اتفاق می افتد را آسان می کند. البته ، در برخی شرایط حتی یک تصویر قاب می تواند از یک ترکیب بندی باز استفاده کند.

همانند ترکیب بندی بسته ، اساساً همه ژانرهای عکاسی می توانند از ترکیب بندی باز با موفقیت استفاده کنند. یک نمونه بسیار خوب از ترکیب بندی آزاد ، عکاسی از چشم انداز است. اگرچه مناظر همیشه پویا نیستند ، اما احساس محکم فضا و عمق است که بر ترکیب باز تأکید می کند. همچنین ، زاویه دید وسیع به شما کمک می کند تا بیننده به طور موثر از شر مرزها و محدودیت های قالب به صحنه بپیوندد. در کنار آن ، یک لنز با زاویه دید عریض احساس دید بیشتری ایجاد می کند. به خودی خود ، یک لنز با زاویه دید گسترده یک ترکیب باز ایجاد نمی کند ، اما به عکس پویایی می بخشد.

انتخاب بین این دو

در بعضی مواقع ، تشخیص این دو نوع ترکیب بسیار دشوار است. به عنوان مثال ، ممکن است بر خلاف نمونه ارائه شده در بالا که منظره در داخل قاب قرار گرفته است ، به یک عکس منظره ای برخورد کنید که دارای چشم انداز قوی و بدون مرز واقعی باشد. همه این عناصر باعث می شوند شما باور کنید عکس از یک ترکیب بندی باز استفاده می کند. با این حال ، اگر خطوط و اشکال مورد تأکید با حضور چشمگیر چشم انداز ، توجه شما را به سمت یکی از عناصر اصلی تمرکز جلب کرده و آن را در آنجا نگه دارند ، چنین مشخصه ای یک ترکیب بسته را تعریف می کند. پس، کدام یک است؟ در حقیقت ، هر دو. قرار دادن یک اثر هنری در مجموعه ای از قوانین و تعاریف بسیار دشوار است. یک عکس می تواند خصوصیاتی داشته باشد که در هر دو نوع ترکیب وجود دارد. همه چیز به خلاقیت ، ایده و مهارت خود عکاس بستگی دارد. با گفتن این موارد ، بیشتر اوقات ویژگی های معمول برای یکی از انواع برجسته تر از ویژگی های دیگری در یک عکس است.

در نگاه اول ، عنصر اصلی علاقه به وضوح در داخل عکس قرار دارد. طاق مربع تیره به عنوان نوعی فریم عمل می کند که بیننده را از لبه های تصویر دور نگه می دارد. همچنین به نظر می رسد این ترکیب مرکزی و کاملاً ایستا باشد. اگر فکر کنیم این یک ترکیب بسته است ، دوره کاملاً بخشیده خواهد شد. با این حال ، اگر با دقت بیشتری نگاه کنید ، متوجه می شوید که چندین شی مختلف وجود دارد و نه فقط حیاط. بخشی از نمایش موتورسیکلت ، ماشین قرمز و بخشی از نقره ای در سمت راست ، بالکن و پنجره ها – همه آنها جلب توجه می کنند و به نظر می رسد هیچ یک از آنها به طور محسوسی از بقیه مهم نیست. به نظر می رسد هیچ یک از عناصر اصلی مورد علاقه وجود ندارد ، اما چندین مورد متفاوت در مناطق مختلف عکس وجود دارد.

چنین تعداد اشیا مهم جداگانه باعث می شود که تصویر تا حدودی پویا باشد ، زیرا باعث می شود چندین بار نگاه خود را به قسمت های مختلف عکس معطوف کنید ، قبل از اینکه عکس را در آن ثبت کنید. سپس می فهمید که فقط بخشی از صحنه در حال نمایش است. تصور بقیه ساختمان با فریم های پنجره سفید و نیمه پنهان دوچرخه یا ماشین بسیار آسان است و فقط وقتی به عکس نگاه می کنید به نوعی اتفاق می افتد. عناصر به سمت لبه های طاق مربعی شکل که به عنوان یک قاب داخلی و فراتر از آن عمل می کند ، اجرا می شوند. بنابراین این عکس شامل ویژگی های هر دو نوع ترکیب بسته و باز است.

امتحان برای مبتدیان
این امتحان ساده برای عکاسان مبتدی است که مایلند به طور فعال در کنار سایر خوانندگان یاد بگیرند و در ایجاد این مقالات شرکت کنند.

اکنون که تئوری اساسی ترکیب و باز ترکیبی را می دانید ، و همچنین نمونه های تصویری را برای کمک به شما در تمییز یکی از دیگری مشاهده کردید ، سعی کنید تعریف کنید که در عکس های زیر از کدام یک از دو نوع اصلی استفاده شده است. پاسخ های خود و دلیل چنین فکر کردن را در بخش نظرات زیر لیست کنید. اگر فکر می کنید پاسخ شما اشتباه است نگران نباشید! هدف کلی این تمرین یادگیری است و فرایند یادگیری از اشتباهات جدا نیست.

مطالب مرتبطتفاوت عمق میدان و عمق فوکوس

 

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *