مقایسه دوربین سونی A7C و A7 III

معرفی

a7C سونی تلاشی برای ایجاد یک دوربین کاملی با قاب کامل است که قابلیت یک مدل بزرگتر را حفظ می کند. این وجه اشتراک بسیار وحشتناک با a7 III هنوز در دسترس است ، دارای سنسور ، پردازنده و بیشترین مشخصات اصلی بین دو مدل.

جهت مشاهده مطلب روی آن کلیک کنید: رینگ لایت حرفه ای

با این حال ، در حالی که قیمت راه اندازی 1800 دلار a7C 200 دلار پایین تر از a7 III است ، دوربین بزرگتر بیش از دو سال است که در بازار است و در نتیجه در بسیاری از مکان ها با قیمت بسیار کمتری به فروش می رسد.

بنابراین کدام دوربین برای نیازهای شما بهتر است؟

مقایسه دوربین سونی A7C با A7 III

وجه تشابه دو دوربین چیست؟

بسیاری از مشخصات و قابلیت های این دو دوربین با هم مطابقت دارند: سنسورهای 5 محوری 5 مگاپیکسلی BSI CMOS ، پردازنده های Bionz X ، عکسبرداری 10 فریم در ثانیه و فیلمبرداری 8 بیتی 4K از عرض کامل این سنسورها.

دوربین ها از همان طرح اولیه منو و اجرای صفحه لمسی یکسانی برخوردار هستند و فقط از صفحه برای قرار دادن نقطه AF استفاده می کنند. هر دو Wi-Fi را ارائه می دهند ، با اینکه a7C توانایی استفاده از باند 5 گیگاهرتزی را دارد ، هر دو دارای NFC برای برقراری اتصال سریع هستند ، اگرچه هر کدام دارای بلوتوث هستند ، هر دو به جای نگه داشتن یک تلفن هوشمند ثابت از آن فقط برای انتقال داده های GPS استفاده می کنند ارتباط.

بنابراین ، از نظر قابلیت گسترده ، چیز زیادی برای انتخاب وجود ندارد ، اما اگر جزئیات را بررسی کنید ، ممکن است اختلافاتی وجود داشته باشد.

تفاوت ها

 فوکوس خودکار

یکی از بزرگترین تفاوتها ، رفتار سیستمهای فوکوس خودکار دوربینهاست. a7C دارای آخرین نسخه سیستم تشخیص سوژه  توسط هوش مصنوعی سونی است که کاملاً در سیستم اصلی AF تعبیه شده است. اگر نوع ردیابی یکی از حالت های منطقه AF آن را انتخاب کنید ، بدون اطمینان از نحوه حرکت سوژه و دوربین ، دوربین با اطمینان با چسب به آن سوژه می ماند.

اگر موضوع انسانی باشد ، به طور مناسب بدن ، سر ، صورت یا تشخیص چشم را درگیر می کند. اگر به او بگویید اینگونه افراد را در اولویت قرار دهد ، می تواند ترفند مشابهی را برای انواع خاصی از حیوانات اجرا کند.

در مقایسه ، a7 III بسیار خوب است اما کاملاً صیقلی نیست. Eye-AF بسیار خوب کار می کند اما اگر به دور از چشم نگاه کنند سیستم AF نیز ردیابی همان موضوع را ادامه نمی دهد. ردیابی موضوعی آن نیز کمتر قابل اعتماد است و سعی می کند کل موضوع را دنبال کند ، نه لزوما بخشی از سوژه را که مشخص کرده اید ، از دقت و قابل پیش بینی بودن کمتر از سیستم a7C برخوردار است.

منظره یاب

تفاوت واقعاً قابل توجه دیگر ، منظره یاب ها است. اگرچه هر دو وضوح نسبتاً کمی دارند (برای دوربین های مدرنی که هزینه بالایی دارند) ، a7 III دارای یک صفحه منظره یاب بزرگتر با اپتیک است که با هم ترکیب می شوند و بزرگنمایی مناسب 0.78x را ارائه می دهند. این اندازه به اندازه منظره یاب های DSLR حرفه ای ورزشی است.

منظره یاب در a7C از یک صفحه کوچکتر استفاده می کند و به بزرگنمایی نسبتاً کم 0.59 برابر دست می یابد ، که مستقیم تر با دوربین DSLR میان رده APS-C قابل مقایسه است. یاب a7C علاوه بر اندازه کوچک ، فنجان چشم کمی دارد: برای راحتی (و جلوگیری از خراش برای استفاده کنندگان عینک) از یک لاستیک نازک برخوردار است ، اما چیزی برای جلوگیری از رسیدن نور به اطراف چشم بزرگترین امتیاز برای کوچک نگه داشتن دوربین است.

اندازه

مهمترین تفاوت ، اندازه a7C در مقایسه با a7 III است. این یک دوربین به مراتب کوچکتر است ، به خصوص اگر با کیت 28-60 میلی متر F4-5.6 جمع شود.

 به این معنی است که می تواند به عنوان بسته ای کار کند که داشتن آن همیشه راحت تر است. در صورت قرار دادن یکی از لنزهای بزرگتر سیستم مانند do-Everything 24-105mm F4 ، این مزیت بسیار کاهش می یابد ، اما گزینه هایی مانند 35 mm F1.8 و 85 mm F1.8 وجود دارد که ترکیب را کوچک نگه می دارد و به دوربین برای نشان دادن قدرت کامل خود اجازه می دهد.

ارگونومی

کاهش اندازه a7C همچنین به معنای تغییر در ارگونومی است. به طور چشمگیری ، دوربین کوچکتر هنوز جای دو صفحه شماره گیری فرمان و یک صفحه نمایشگر اختصاصی نوردهی و همچنین یک دکمه برجسته AF-On را در پشت دارد. نکته منفی این است که هر سه صفحه به گونه ای قرار می گیرند که توسط انگشت شست شما کنترل می شوند. بنابراین ، گرچه امکان دسترسی به دیافراگم ، سرعت شاتر و جبران نوردهی بدون نیاز به فشار دادن دکمه وجود دارد ، اما به درجه ای از موقعیت مجدد دست نیاز دارد که روند را کند می کند.

برای مقایسه ، a7 III دارای صفحه فرمان جلو و عقب است که امکان کنترل انگشت شست و انگشت اشاره را بدون تغییر موقعیت مجدد دست شما فراهم می کند. در صورت نیاز به کنترل بیش از دو پارامتر هنگام پرواز ، در صفحه پشتی دوربین نیز یک صفحه جبران کننده نوردهی و یک شماره گیر فرمان وجود دارد. a7 III همچنین دارای یک جوی استیک AF است ، هرچند از دکمه بزرگتر AF-On که در Sonys های اخیر دیده ایم بهره ای نمی برد. سیستم AF a7C نیاز به استفاده از جوی استیک AF اغلب ندارد ، اما این چیزی است که بسیاری از عکاسان احساس می کنند خوب است.

شاتر

تفاوت کمتری که بین این دو دوربین دیده می شود استفاده آنها از مکانیسم های مختلف شاتر است. a7 III دارای یک شاتر مکانیکی معمولی با امکان استفاده از پرده اول الکترونیکی برای کاهش خطر شوک شاتر و یک حالت بی صدا و کاملاً الکترونیکی است.

a7C فقط دارای یک کرکره برگشت مکانیکی است ، یعنی فقط می تواند پرده اول الکترونیکی یا حالت های کاملا الکترونیکی را ارائه دهد. استفاده از EFCS خطر لرزش در سرعت شاتر متوسط را کاهش می دهد اما در صورت استفاده در سرعت شاتر بسیار بالا و دیافراگم وسیع ، می تواند تأثیرات مخربی در رندر خارج از فوکوس داشته باشد (ما فقط در 1/4000 کوچکترین تأثیر را دیدیم به عنوان مثال ثانیه و F1.8). محدودیت بزرگتر ممکن است این باشد که شاتر جدید به 1/160 ثانیه سرعت همگام سازی فلاش و 1/4000 ثانیه حداکثر سرعت شاتر محدود شده باشد ، اگرچه در صورت امکان سوژه و نور ، شاتر الکترونیکی به 1/8000 ثانیه نیز گسترش می یابد.

فیلمبرداری

در بیشتر موارد ، a7C و a7 III دارای مشخصات فیلم بسیار بسیار مشابهی هستند. هر دو دوربین از عرض کامل سنسورهای خود از 4K / 24p با نمونه برداری بیش از حد عکاسی می کنند یا برای 30p باید اندکی برش دهند. هر دو توانایی فیلمبرداری S-Log2 و S-Log3 یا برخی از نسخه های منحنی HLG را دارند که برای استفاده در تلویزیون های HDR طراحی شده اند ، اما همه حالت های فیلمبرداری در 8 بیتی ضبط می شوند که انعطاف پذیری فیلم را محدود می کند.

آنچه متفاوت است عملکرد AF در حالت فیلم است. با ناامیدی ، باید تنظیمات صفحه لمسی را تغییر دهید و روی سوژه ضربه بزنید تا به ردیابی موضوع دسترسی پیدا کنید اما بسیار خوب عمل می کند و از قابلیت های تشخیص چهره / چشم / بدن کامل استفاده می کند. a7 III از سیستم فوکوس خودکار پیچیده تری استفاده می کند که برای درگیر کردن در ردیابی به فشار دادن دکمه بیشتری احتیاج دارد و اگر بخواهید به این اندازه قابل اعتماد نیست.

نتیجه

در ساده ترین حالت ، موارد بسیار مشابهی در مورد a7 III و a7C وجود دارد که فاکتورهای اصلی برای انتخاب بین آنها جمع و جور بودن و قیمت است. اگر به فاکتور شکل کوچکتر a7C نیازی ندارید یا از آن استقبال نمی کنید یا انتظار دارید از لنزهای بزرگتر استفاده کنید ، می توانید تصمیم بگیرید که a7 III ارزان قیمت گزینه بهتری است.

به همین ترتیب ، منظره یاب بزرگتر و تنظیم شماره گیری بیشتر شبیه DSLR ممکن است ارگونومی a7 III را نسبت به برخی از عکاسان ترجیح دهد.

با این حال ، فوکوس خودکار a7C از نظر عملکرد و سهولت استفاده ، که همراه با بدنه کوچکتر ، لنز کیت جمع و جور و ماندگاری چشمگیر باتری ، از دوربین قدیمی تر به طور معنی داری بهتر است و این یک گزینه واقعا قدرتمند برای سفر است. همه چیز به کاری که قصد دارید با دوربین خود انجام دهید برمی گردد.

مطالب مرتبط:  کوچکترین لنز زوم تله فوتو در جهان