حالت نیمه اتوماتیک در دوربین عکاسی

تصور اینکه اکثر عکاسان حرفه ای یا همه عکاسان حرفه ای در حالت دستی عکاسی می کنند معمول است ، به این دلیل ساده که بیشترین کنترل ممکن را روی عکس ارائه می دهد. به همان اندازه که حالت دستی ارزشمند است ، ممکن است نیازی به استفاده از آن در 100٪ از زمان – حتی به عنوان یک عکاس پیشرفته – نباشد. در این مقاله ، ما حالت های نیمه اتوماتیک را توضیح می دهیم.

حالت نیمه اتوماتیک در دوربین چیست؟

سه مورد از مهمترین تنظیمات برای عکاسی سرعت شاتر ، دیافراگم و ISO هستند. این سه تنظیماتی هستند که در قلب حالت های دوربین شما قرار دارند. در حالت خودکار ، نمی توانید هرکدام را تنظیم کنید. 

حالت های نیمه اتوماتیک دوربین ، حالت هایی هستند که به شما امکان کنترل برخی از این تنظیمات را می دهند ، در حالی که دوربین بقیه را به صورت خودکار تنظیم می کند. در بیشتر دوربین ها ، سه حالت نیمه اتوماتیک دارای اولویت شاتر ، اولویت دیافراگم و حالت برنامه هستند. (می توان ادعا کرد که حالت نیمه خودکار دیگری به سادگی شامل استفاده از ISO خودکار در حالت دستی است).

این حالت شامل حالت خودکار کامل نیست (حالتی که دوربین شما دیافراگم ، سرعت شاتر و ISO را بدون دخالت شما انتخاب می کند. همچنین شامل “حالت های صحنه” نیست که بسیاری از دوربین ها روی گزینه PASM خود دارند ، زیرا هیچ گونه کنترلی روی این تنظیمات به شما ارائه نمی دهند.

اولویت دیافراگم در مقابل اولویت شاتر و حالت برنامه

محبوب ترین حالت از بین سه حالت نیمه اتوماتیک – و تنها موردی که بیشتر عکاسان از آن استفاده می کنند – حالت اولویت دیافراگم است. در اینجا دیافراگم خود را مطابق سلیقه خود تنظیم می کنید و دوربین با توجه به قرائت کنتور ، به طور خودکار سرعت شاتر را انتخاب می کند که نوردهی مناسب را به شما می دهد. در صورت تمایل ، در اکثر دوربین ها ، این توانایی را دارید که دامنه سرعت شاتر را که دوربین می تواند انتخاب کند ، محدود کنید (در صورت نیاز به حفظ سرعت شاتر سریع برای فریز کردن حرکت ، این مورد مفید باشد). برای انجام این کار ، باید ISO خودکار را فعال کنید.

حالت اولویت شاتر دقیقاً همان کار را انجام می دهد ، اما با سرعت شاتر و دیافراگم معکوس می شود. شما سرعت شاتر مورد نظر خود را انتخاب می کنید و دوربین بر اساس آن دیافراگم شما را تغییر می دهد. حالت اولویت شاتر به اندازه حالت اولویت دیافراگم محبوب نیست ، زیرا در بیشتر موارد ، شما کاملاً به دیافراگم خاصی که استفاده می کنید اهمیت می دهید. اگر از تا f8 تا f4 نور به طور ناگهانی تغییر کند ، مهم نیست که از چه چیزی عکاسی می کنید.

آخرین حالت، برنامه است ، که حتی کمتر در میان عکاسان حرفه ای استفاده می شود. روی کاغذ ، این حالت مفید به نظر می رسد: به طور خودکار دیافراگم و سرعت شاتر را انتخاب می کند ، اما اگر تنظیمات پیش فرض در این حالت را دوست ندارید ، به شما امکان می دهد بین ترکیبات مختلف چرخ بزنید (به همین دلیل حالت برنامه با کامل خودکار متفاوت است). این خوب است ، با این تفاوت که با تغییر نور ، سرعت شاتر و دیافراگم تغییر می کند. بنابراین ، اگر به دیافراگم یا سرعت شاتر خاصی نیاز دارید ، باید هر دو را به طور مداوم تماشا کنید. به همین دلیل ، ما حالت برنامه را به عکاسان پیشرفته توصیه نمی کنیم ، مگر اینکه استفاده بسیار خاصی از آن داشته باشید.

همچنین لازم به ذکر است که هر سه حالت (و همچنین حالت دستی) به شما امکان می دهد بین استفاده از ایزوی خودکار یا استفاده از ایزوی دستی یکی را انتخاب کنید.

چه زمانی از حالت نیمه خودکار استفاده می کنید؟

وضعیت اصلی در هنگام استفاده از حالت نیمه اتوماتیک – به طور خاص ، اولویت دیافراگم یا ISO در حالت دستی است.

اگر در حالت دستی عکاسی می کنید و همیشه به نور سنج خود نگاه می کنید تا تنظیمات شما در وسط متعادل شود ، احتمال می توانید دقیقاً همان کار را در حالت نیمه اتوماتیک انجام دهید.

برای عکاسی از حیات وحش ، بسیاری از عکاسان از حالت دستی با ایزوی خودکار استفاده می کنند.

چه زمانی از حالت دستی استفاده می کنید؟

حالت دستی یک قسمت مهم در هر دوربین پیشرفته است ، و این چیزی است که اگر می خواهید بیشترین استفاده را از تجهیزات خود ببرید باید کاملاً بیاموزید که چگونه به درستی از آن استفاده کنید. در بسیاری از موارد ، حالت دستی بهتر از حالت نیمه اتوماتیک عمل می کند. 

مطالب مرتبط:  عکاسی از ستاره دنباله دار