تفاوت دوربین DSLR با دوربین SLR
تفاوت دوربین DSLR با دوربین SLR
دوربینهای (single-lens reflex) SLR در واقع به عکاسان اجازه میدهند لنزها را عوض کرده و لنز مناسب را برای موقعیت عکسبرداری انتخاب کنند و به همین دلیل به این اسم نامگذاری شده اند. DSLR به دوربینهای SLR اطلاق میشود که عکسهای دیجیتالی میگیرند و تعداد کمی از دوربینهای موجود در بازار که هنوز از فیلم استفاده میکنند، دوربینهای SLR نامیده میشوند.
قیمت انواع رینگ لایت اورجینال در فروشگاه مینیاتور
جهت مشاهده مطلب روی آن کلیک کنید: قیمت و خرید بهترین رینگ لایت مزون
دوربینهای DSLR برای عکاسان تازهکار عالی هستند، زیرا پیشنمایشهای زنده را ارائه میکنند و وقتی عکاسان اشتباه میکنند، فیلم را هدر نمیدهند. مدلهای فراوانی از دوربینهای DSLR در بازار موجود است، بنابراین ارزانتر هستند. از طرف دیگر دوربینهای SLR برای ثبت عکس ها از فیلم استفاده می کنند و تصاویر بر روی فیلم ثبت می شوند. برخی از دوربین های SLR کیفیت رنگ، تن و کنتراست بالایی را ارائه میدهند.
فن آوری
دوربینهای DSLR و SLR هر دو نوری را که از طریق لنز با استفاده از آینه وارد میشود منعکس میکنند تا تصویری در منظره یاب دیده شود. با این حال، یک دوربین SLR از یک فیلم ساخته شده از پلاستیک، ژلاتین و مواد دیگر برای ضبط تصویر استفاده می کند در حالیکه دوربین DSLR تصویر را به صورت دیجیتالی، روی کارت حافظه ثبت می کند.
مواد مورد نیاز و پردازش
یک DSLR به یک کارت حافظه نیاز دارد تا تمام تصاویر خود را در فرمت دیجیتال ذخیره کند. این کارت کوچک میتواند هزاران تصویر را ذخیره کند و کاربر میتواند هر تصویر ناخواسته را فوراً حذف کند تا فضای بیشتری برای آن ایجاد کند. کارت قابل استفاده مجدد است و تصویر را می توان فوراً روی دوربین یا رایانه دید و بلافاصله با چاپگر خارجی قابل چاپ است.
یک SLR به رول فیلمی نیاز دارد که معمولاً از یک نوار پلاستیکی ساخته شده با لایههای نازک ژلاتین حاوی کریستالهای هالید نقره ساخته شده است، که از نظر شیمیایی به نور واکنش میدهند و یک تصویر عکاسی تشکیل میدهند. این واکنش شیمیایی باید در یک آزمایشگاه عکس انجام شود و چند ساعت برای چاپ نیاز دارد. این فیلم قابل استفاده مجدد نیست و فقط تا 36 عکس را در خود جای می دهد.
کیفیت عکس
هر دو دوربین DSLR و SLR به عکاس اجازه می دهند تا با استفاده از لنز متصل شده، تصویر را مشاهده و فوکوس کند. اولین دوربین های DSLR کیفیت تصویر ضعیف تری نسبت به دوربین های SLR فیلم داشتند. پیشرفت فناوری دیجیتال، از جمله تعداد مگاپیکسل های موجود، تقریباً به طور کامل این تفاوت را برطرف کرده است.
سرعت
سرعت شاتر به نوع DSLR یا SLR بستگی دارد. دوربین های SLR سطح مبتدی معمولاً دارای سرعت 1 تا 1/1000 ثانیه هستند. سرعت شاتر دوربین Konica Autoreflex TC از 1/8 تا 1/1000 است. اکثر دوربین های DSLR مدرن دارای سرعت شاتر تا 1/4000 ثانیه هستند، ولی دوربین های پیشرفته تر می توانند سرعت شاتر تا 1/8000 و بالاتر نیز داشته باشند.
منظره یاب نوری
هر دو دوربین DSLR و SLR از منظره یاب نوری برای گرفتن عکس استفاده می کنند. دوربینهای DSLR همچنین میتوانند با منظرهیابهای LCD همراه باشند، مانند دوربینهای دیجیتال کامپکت و برای موقعیتهایی که نمیتوان از منظره یاب نوری استفاده کرد از صفحه نمایش LCD استفاده می شود، مثلاً در عکاسی زیر آب مفید است.
پیچیدگی
هر دو دوربین DSLR و SLR شبیه به هم هستند زیرا تنظیمات مختلفی دارند که عکاس کنترل می کند و استفاده از آن برای مبتدیان دشوار است. آنها همچنین برای تمیز نگه داشتن لنز و سنسور و عاری بودن از گرد و غبار نیاز به تعمیر و نگهداری دارند. دوربینهای DSLR برای مبتدیان مناسبتر هستند، زیرا به عکاس اجازه میدهند تصویر را در پیشنمایش ببیند یا چندین عکس بدون هدر رفتن فیلم بگیرد. آنها همچنین معمولاً دارای تنظیمات داخلی برای موقعیت های مختلف هستند و کاربر می تواند در صورت تمایل از منظره یاب LCD استفاده کند.
قیمت
دوربین های DSLR بسته به کیفیت، از حدود 500 دلار تا چند هزار دلار متغیر هستند. دوربینهای عکاسی SLR بسیار کمتر از دوربین های DSLR در بازار موجود هستند و قیمت آنها از 100 دلار تا حدود 1000 دلار متغیر است. با این حال، دوربینهای SLR هزینههای اضافی برای خرید فیلم دارند.
سایر مزایا و معایب
دوربینهای DSLR به عکاسان اجازه میدهند هزاران عکس را روی کارت حافظه ذخیره کنند، در حالی که یک رول فیلم در یک دوربین SLR فقط میتواند حدود 36 عکس را در خود جای دهد. دوربینهای DSLR همچنین به عکاس این امکان را میدهند که پیشنمایش تصویر را بعد از گرفتن آن مشاهده کنند و آپلود عکس را برای ویرایش یا چاپ روی رایانه آسان میکند.
چرا برخی از عکاسان هنوز فیلم را به دیجیتال ترجیح می دهند؟
استفان داولینگ، عکاس آنالوگ در مقالهای برای بیبیسی درباره اینکه چرا برخی از عکاسان حتی در عصر حاضر، عکاسی فیلم را به عکاسی دیجیتال ترجیح می دهند، مینویسد:
برخی عکاسان ممکن است بخواهند با فرمت های بسیار بزرگتر کار کنند که معادل دیجیتال آنها می تواند بسیار گران باشد، در حالی که برخی دیگر ممکن است ظاهر فیلم یا رنگ های کمتر اشباع شده فیلم های خاص را ترجیح دهند. برخی میخواهند کنترل کل فرآیند را در دست داشته باشند، از گرفتن عکسها تا ظهور عکسهایشان در یک اتاق تاریک و مشاهده چاپهایی که زیر نور قرمز ظاهر میشوند درست مانند یک فرآیند کیمیاگری که هنوز هم به نوعی جادویی به نظر میرسد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.