تاریخچه عکاسی

مفهوم اساسی عکاسی از حدود قرن 5 پیش از میلاد وجود داشته است. تا زمانی که یک دانشمند عراقی در قرن یازدهم چیزی به نام دوربین تاریکی ایجاد کرد که این هنر متولد شد.

حتی در آن زمان ، دوربین در واقع تصاویر را ضبط نمی کرد ، بلکه آنها را به راحتی روی سطح دیگری قرار می داد. تصاویر همچنین وارونه بودند ، اگرچه می توانستند آنها را ردیابی کنند تا نقاشی های دقیق اشیا واقعی مانند ساختمان ها را ایجاد کنند.

جهت مشاهده مطلب روی آن کلیک کنید: بهترین رینگ لایت برای آرایشگاه

اولین دوربین مخفی با استفاده از سوراخ سوراخ در چادر ، تصویری را از خارج چادر به منطقه تاریک ارائه داد. تنها در قرن هفدهم بود که دوربین مخفی آنقدر کوچک شد که قابل حمل بود. لنزهای ابتدایی برای تمرکز نور نیز در همین زمان معرفی شدند.

اولین تصاویر ثبت شده

همانطور که می دانید ، عکاسی از اواخر دهه 1830 در فرانسه آغاز شد. Joseph Nicéphore Niépce با استفاده از یک دوربین قابل حمل ، صفحه ای از مواد قلیایی را که با قیر پوشانده شده بود ، در معرض نور قرار داد. این اولین تصویر ضبط شده است.

موفقیت Niépce منجر به تعدادی آزمایش دیگر شد و عکاسی با سرعت زیادی پیشرفت کرد. داگروتیپ ها ، صفحات امولسیون و صفحات مرطوب تقریباً همزمان در اواسط تا اواخر دهه 1800 ساخته شدند.

عکاسان با هر نوع امولسیون ، مواد شیمیایی و تکنیک های مختلفی را آزمایش کردند. موارد زیر سه موردی هستند که در پیشرفت عکاسی مدرن نقش اساسی داشتند.

داگروتیپ

آزمایش نایپس منجر به همکاری با لوئیس داگر شد. نتیجه این کار ایجاد داگروتیپ ، پیشگام فیلم مدرن بود.

یک صفحه مسی قبل از قرار گرفتن در معرض نور با نقره پوشانده شده و در معرض بخار ید قرار گرفت.
برای ایجاد تصویر روی صفحه ، داگروتیپ های اولیه باید حداکثر 15 دقیقه در معرض نور قرار می گرفتند.
داگروتیپ بسیار محبوب بود تا اینکه در اواخر دهه 1850 با صفحات امولسیون جایگزین شد.

صفحات امولوسیون

صفحات امولسیون ، یا صفحات مرطوب ، ارزان تر از نمونه های داگرئوتیپ بوده و فقط به دو یا سه ثانیه زمان نوردهی نیاز داشتند. این باعث می شد که عکس های پرتره که معمول ترین کاربرد عکاسی در آن زمان بود ، بسیار مناسب تر باشند. عکسهای زیادی از جنگ داخلی بر روی صفحات مرطوب تولید شد.

صفحات خشک

در دهه 1870 ، عکاسی یک جهش بزرگ دیگر به جلو داشت. ریچارد مادوکس در ساخت قبلی صفحات ژلاتین خشک را که از نظر سرعت و کیفیت تقریباً برابر صفحات مرطوب بودند ، بهبود بخشید.

این صفحات خشک را می توان در صورت نیاز ، ذخیره کرد. این امر در عکاسی آزادی بسیار بیشتری به عکاسان می داد. این فرایند همچنین اجازه می داد دوربین های کوچکتری که قابلیت دستی مورد استفاده قرار گیرند. با کاهش زمان نوردهی ، اولین دوربین با شاتر مکانیکی ساخته شد.

دوربین برای همه

عکاسی فقط برای افراد حرفه ای و بسیار ثروتمند بود تا اینکه جورج ایستمن در دهه 1880 شرکتی به نام کوداک تأسیس کرد.

ایستمن یک فیلم رول انعطاف پذیر ایجاد کرد که نیازی به تغییر مداوم صفحات جامد نداشت. این امر به وی امکان داد یک دوربین جعبه ای مستقل که دارای 100 فیلم بود است ، بسازد. این دوربین یک لنز کوچک منفرد و بدون تنظیم فوکوس داشت.

مصرف کننده با آن عکس می گرفت و دوربین را برای چاپ به کارخانه می فرستاد ، درست مثل دوربین های مدرن یکبار مصرف. این اولین دوربینی بود که دارای قیمت ارزان بود.

این فیلم در مقایسه با فیلم امروز 35 میلی متری هنوز بزرگ بود. در اواخر دهه 1940 بود که فیلم 35 میلیمتری برای استفاده اکثر مصرف کنندگان به اندازه کافی ارزان شد.

وحشت جنگ

در حدود سال 1930 ، هنری کارتیه برسون و دیگر عکاسان شروع به استفاده از دوربین های کوچک 35 میلی متری برای ثبت تصاویر زندگی به جای پرتره کردند. هنگامی که جنگ جهانی دوم در سال 1939 آغاز شد ، بسیاری از خبرنگاران عکاسی از این سبک استفاده کردند.

پرتره های به تصویر کشیده شده از سربازان جنگ جهانی اول جای خود را به تصاویر گرافیکی از جنگ و پیامدهای آن داد.  این سبک از ثبت لحظات سرنوشت ساز چهره عکاسی را برای همیشه شکل داد.

عجایب عکس فوری

در همان زمان که دوربین های 35 میلی متری محبوب شدند ، پولاروید مدل 95 را معرفی کرد. مدل 95 از یک فرآیند شیمیایی مخفی برای تولید فیلم در داخل دوربین در کمتر از یک دقیقه استفاده کرد.

این دوربین جدید نسبتاً گران قیمت بود اما تازگی تصاویر فوری توجه عموم را به خود جلب کرد. در اواسط دهه 1960 ، پولاروید مدل های زیادی در بازار داشت و قیمت آن کاهش یافته بود به طوری که افراد بیشتری توانایی خرید آن را داشتند.

در سال 2008 ، پولاروید ساخت فیلم فوری معروف خود را متوقف کرد . بسیاری از گروه ها مانند The Impossible Project و Lomography سعی کرده اند فیلم فوری را با موفقیت محدود احیا کنند. 

کنترل پیشرفته تصویر

در حالی که فرانسوی ها عکس دائمی را معرفی می کردند ، ژاپنی ها کنترل تصویر آسان تری را برای عکاس به ارمغان آوردند.

در دهه 1950 Asahi (که بعداً به پنتاکس تبدیل شد) Asahiflex و Nikon دوربین Nikon F خود را معرفی کرد. این دو دوربین از نوع SLR بوده و Nikon F امکان لنزهای قابل تعویض و سایر لوازم جانبی را داشت.

طی 30 سال بعد ، دوربین های سبک SLR دوربین انتخابی باقی ماندند. پیشرفت های زیادی هم در دوربین ها و هم در خود فیلم به وجود آمد.

معرفی دوربین های هوشمند

در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 ، دوربین های کامپکت که قادر به عملکرد خودکار در زمینه کنترل تصویر بودند ، معرفی شدند. این دوربین های “point and shoot” سرعت شاتر ، دیافراگم و فوکوس را محاسبه کرده و عکاسان را در فوکوس روی ترکیبات آزاد می گذارند.

دوربین های اتوماتیک محبوبیت فوق العاده ای در بین عکاسان معمولی پیدا کردند. حرفه ای ها و آماتورهای جدی همچنان ترجیح می دهند تنظیمات خود را انجام دهند و از کنترل تصویر موجود در دوربین های SLR لذت می برند.

عصر دیجیتال

در دهه 1980 و 1990 ، تولید کنندگان زیادی روی دوربین هایی کار می کردند که تصاویر را به صورت الکترونیکی ذخیره می کردند. اولین آنها دوربین های point-and-shot بودند که به جای فیلم از سنسورهای دیجیتال استفاده می کردند.

در سال 1991 ، کداک اولین دوربین دیجیتال را تولید کرد که به اندازه کافی پیشرفته بود و توسط متخصصان حرفه ای قابل استفاده بود. تولیدکنندگان دیگر به سرعت دنبال کردند و امروز کانن ، نیکون ، پنتاکس و سایر تولیدکنندگان دوربین های پیشرفته SLR دیجیتال (DSLR) را ارائه می دهند.

در حال حاضر حتی ابتدایی ترین دوربین جهت عکسبرداری ، تصاویر با کیفیت بالاتری نسبت به صفحه پلاستیکی Niépce گرفته و تلفن های هوشمند به راحتی می توانند یک عکس چاپی با کیفیت بالا تهیه کنند.

مطالب مرتبط:  فوکوس در بی نهایت