چگونه عمق میدان را کنترل کنیم؟

عمق میدان را می توان به عنوان بخشی از عکس در جلو و پشت سوژه توصیف کرد که به نظر می رسد در فوکوس نیز باشد. من از اصطلاح “به نظر می رسد” استفاده می کنم، زیرا فقط یک قسمت از تصویر می تواند واقعاً در فوکوس باشد، اما در برخی از عکس ها قسمت خارج از فوکوس تقریباً به اندازه بقیه عکس واضح است.

وقتی می خواهیم توجه بیننده را روی موضوع متمرکز کنیم، دوست داریم از عمق میدان کم استفاده کنیم. عمق میدان کم باعث می‌شود سوژه از پس‌زمینه تار خارج شود و وقتی نمی‌توانیم جزئیات را تشخیص دهیم، پس‌زمینه نامرتب‌تر به نظر می‌رسد.

جهت مشاهده مطلب روی آن کلیک کنید: قیمت انواع رینگ لایت

دیافراگم عمق میدان را کنترل می کند

بسیاری از مردم به درستی معتقدند که عمق میدان با تنظیم دیافراگم لنز کنترل می شود. دیافراگم بزرگ مانند f/1.4 عمق میدان بسیار کم ایجاد می کند، در حالی که دیافراگم کوچک مانند f/16 عمق میدان عمیق ایجاد می کند.

برخی از عکاسان به سختی می توانند اعداد f را با اندازه دیافراگم برابر کنند. اگر به یاد داشته باشید که یک عدد f کوچک برابر با عمق میدان کوچک است، یک عدد f بزرگ برابر است با عمق میدان بزرگ، آسان است.

این جایی است که دانش بسیاری از مردم به پایان می رسد و چرا آنها در پرتره های گروهی خود با افراد خارج از فوکوس به مشکل می خورند. متأسفانه، عمق میدان ظاهری در تصویر بسیار متغیرتر از آن چیزی است که فکر می کنید و می تواند بر اساس چند تنظیمات جزئی به شدت تغییر کند.

فاصله فوکوس عمق میدان را کنترل می کند

فاصله ای که از سوژه ای که روی آن فوکوس می کنید، تاثیر زیادی بر عمق میدان دارد.

هر چه به سوژه نزدیکتر باشید، عمق میدان کمتر می شود.

با لنز 70 میلی‌متری با دیافراگم f/3.5 و فوکوس روی سوژه‌ای در فاصله 10 فوتی، عمق میدان 1.3 فوت است. اگر فاصله سوژه را با حرکت به 20 فوت دوبرابر کنیم، عمق میدان 5.3 فوت می شود. در 40 فوت عمق میدان 22.5 فوت و در 80 فوت عمق میدان حدود 122 فوت است.

می‌توانیم ببینیم که با دور شدن از یک موضوع، عمق میدان به سرعت بسیار عمیق می‌شود. به همین ترتیب، با نزدیک‌تر شدن به موضوع، عمق میدان بسیار مهم می‌شود. عکاسان ماکرو و میکرو، که بسیار نزدیک به سوژه های مینیاتوری کار می کنند، باید از دیافراگم های بسیار کوچک (یعنی اعداد f بزرگ) استفاده کنند تا تمام گلبرگ های یک گل در فوکوس قرار گیرند. اگر با تنظیماتی که در بالا توضیح داده شد از یک گروه خانوادگی از فاصله 10 فوتی عکاسی می کردید، ممکن است Baby به خوبی در جلو فوکوس داشته باشد در حالی که پدر در پشت گروه تار به نظر می رسد. پاسخ این است که به عقب برگردید و/یا لنز را متوقف کنید (یعنی یک عدد f بزرگتر انتخاب کنید.)

فاصله کانونی لنز بر عمق میدان تاثیر می گذارد

اکثر دوربین های DSLR دارای لنزهای کیت هستند و بسیاری از آنها زوم 18 تا 55 میلی متری دارند. هنگامی که برای تنظیم زاویه باز زوم می کنید، از لنز 18 میلی متری استفاده می کنید که یک لنز واید است. هنگامی که برای بزرگنمایی سوژه تا حد امکان زوم می کنید، از لنز 55 میلی متری استفاده می کنید. متأسفانه، زمانی که برای کادربندی سوژه به شکل دلخواه خود زوم می کنید، بر عمق میدان ظاهری نیز تأثیر می گذارید. (نه واقعاً، به همین دلیل است که من دوباره از کلمه آشکار استفاده کردم، اما تحمل کنید و بگذارید آن را ساده نگه داریم.)

هر چه فاصله کانونی بیشتر باشد، عمق میدان کم‌تر است.
هر چه بیشتر روی یک سوژه زوم کنید، عمق میدان کم‌تر می‌شود. عمق میدان کم‌تر با لنزهای بزرگ‌تر از 50 میلی‌متر به بهترین شکل به دست می‌آید. تلاش برای داشتن عمق میدان کم با لنز کوچک‌نمایی شده تا 18 میلی‌متر را فراموش کنید، زیرا در فاصله کمی بیش از 10 فوت از سوژه، دیافراگم f/3.5 همه چیز را در تصویر در فوکوس قرار می‌دهد که از فاصله کمی بیشتر از 5 فوت فاصله دارد. تا بی نهایت.

بنابراین چکار کنیم؟

همه چیز خیلی پیچیده به نظر می رسد، می دانم. جایی که شاید فکر می‌کردیم فقط یک چیز وجود دارد، دیافراگم، کنترل عمق میدان، اکنون متوجه می‌شویم که سه متغیر وجود دارد که همگی علیه یکدیگر کار می‌کنند! زندگی کسانی که تصمیم می گیرند با لنز عکس بگیرند، چنین است. در واقع، نوع و ساخت دوربین شما بر عمق میدان نیز تأثیر می گذارد، اما من به این موضوع نپرداخته ام.

بیشتر اوقات، دانستن عمق میدان دقیق خیلی مهم نیست. تا زمانی که با یک لنز بزرگ و دیافراگم باز خیلی به سوژه خود نزدیک نباشید، سوژه خود را در فوکوس قرار خواهید داد. مشکل اغلب این است که به نظر نمی رسد پس زمینه از فوکوس خارج شود.

چیزی شبیه به لنز 70 میلی‌متری f/2.8، پس‌زمینه‌ای خوب و بدون فوکوس برای پرتره‌ها در اختیار شما قرار می‌دهد، اگر پول خرج کنید. اگر با لنز کیت 18-55 میلی متری Canon خود کار می کنید، باید بیشتر کار کنید.

کار با لنز کیت

اکثر لنزهای کیت کند هستند، به این معنی که در حداکثر زوم در تنظیم 55 میلی متر، بازترین دیافراگم که می توانید تنظیم کنید f/5.6 است.

برای داشتن پس‌زمینه‌ای خارج از فوکوس با چنین لنزی، اگر مکانی را با نور یکنواخت در سایه انتخاب کنید و سوژه خود را نزدیک به پس‌زمینه نداشته باشید، به شما کمک می‌کند. در واقع، هرچه پس زمینه دورتر باشد، بهتر است.

سپس:

1- حالت اولویت دیافراگم (Av یا A) را انتخاب کرده و دیافراگم را روی f/5.6 قرار دهید. 
2- تا 55 میلی متر زوم کنید.
3- در حین کادربندی ترکیب مورد نظر خود، تا جایی که می توانید به سوژه نزدیک شوید.
4- اگر می بینید که سرعت شاتر کمتر از 1/60 ثانیه است، عکاسی بدون سه پایه سخت می شود و باید ISO را افزایش دهید.
5- هنگام آماده شدن دکمه شاتر را بزنید.

مطالب مرتبط: 8 سوال برای عکاسان مبتدی و آماتور