عکاسی پرتره اجتماعی

آیا عکاسی می تواند دنیا را تغییر دهد؟ به نظر می رسد که پرسیدن بسیار باشد ، به خصوص در عصر اشباع بیش از حد ما. از سال 2018 ، 95 میلیون عکس و فیلم خیره کننده هر روز در اینستاگرام بارگذاری می شود. تأثیرگذاری برای یک عکس از همیشه دشوارتر است – همه ما قبلاً آن را دیده ایم و احتمالاً از آن نیز عکس گرفته ایم.

جهت مشاهده مطلب روی آن کلیک کنید: رینگ لایت عکاسی

با وجود این ، برخی از عکسها هنوز قدرت حیرت دارند. در سپتامبر 2015 ، یک تصویر بر دکه های روزنامه غالب شد. این تصویر که به “مرگ آلن کردی” معروف شده است ، نشان می دهد که جسد یک پناهجوی سوری سه ساله در یک ساحل ترکیه شسته شده است. انتشارات برای ارسال آن در صفحات نخست خود هجوم آوردند و با سرعت برق آنلاین گسترش یافت. ناگهان ، ویرانی جنگ سوریه قابل مشاهده بود ، به شکلی که قبلاً نبوده است.

هیچ فرمولی برای اندازه گیری تأثیر تصویر وجود ندارد ، اما یک تغییر قابل مشاهده وجود دارد. این تصویر همدلی و فوریت را در میان سیاستمداران و مردم برانگیخت. بحران پناهندگان در انتخابات 2015 فدرال کانادا ، کشوری که آلن و خانواده اش در ابتدا امیدوار بودند به آن برسند ، کانون توجه قرار گرفت و خیریه ایستگاه کمک های دریایی مهاجر در 24 ساعت پس از اولین انتشار ، کمک های مالی 15 برابر افزایش یافت. . به نقل از خاله پسر: “این چیزی در مورد آن تصویر بود. خدا برای روشن کردن دنیا ، آن عکس را روشن کرد. “

نگاه کردن به تصویری که نیلوفر دمیر گرفته بود ، بدون این که بخواهم از داستان انسانی در پس آن مطلع شوم ، غیرممکن بود. این قدرت عکاسی جذاب است. یک تصویر می تواند تجربه یک شخص را برای دیگران قابل مشاهده ، حتی قابل دسترسی کند. بیشتر و بیشتر ، عکاسان با استفاده از این پروژه برای ایجاد تحولات اجتماعی ، پروژه های اختصاصی برای از بین بردن موانع اجتماعی ایجاد می کنند.

یکی از این عکاسان کامیلا فالکائو است که مجموعه پرتره های او Abaixa Que É Tiro و Onika داستان افراد تراجنسیتی سائوپائولو را روایت می کند. جامعه تراجنسی ها در برزیل که بالاترین میزان قتل زنان تراجنسیتی در جهان را دارد ، مورد آزار و شکنجه قرار گرفته اند. بیشتر آنها از خانواده هایشان طرد شده اند ، و به عنوان یک جامعه با سطوح بحرانی سو abuse استفاده روبرو هستند.

هدف Falcão این است که در سراسر جهان از خطرات و مشکلات عظیم زندگی به عنوان یک تراجنسی در برزیل آگاهی دهد. و او در حال موفقیت است: کارهای او در نشریاتی مانند ماری کلر برزیلی ، Vice و UOL و ZUM ، با نفوذترین مجله عکاسی برزیل و همچنین چندین جشنواره بین المللی عکاسی دیده شده است. برای زنانی که از آنها عکس می گیرد ، تصویرسازی با عزت و احترام در جامعه برای مردم یک گام بسیار قدرتمند به جلو است.

اما فقط عکاسان حرفه ای نیستند که می توانند تأثیرگذار باشند. با تلفن های هوشمند و اینترنت که به طور گسترده در دسترس هستند ، عکاسی به دموکراتیک ترین شکل هنر تبدیل شده است. اینستاگرام ممکن است تا حد زیادی پیش پا افتاده (غروب آفتاب ، شام ، گربه …) و حتی مضر باشد (پیش بینی های زندگی کامل و برنامه های رژیم های مشهور که به آنها توصیه نشده است) ، اما همچنین می تواند قدرتمند باشد. این بستر را به مردم می دهد تا دنیا را همانطور که می بینند بیان کنند و دیگران را که همان احساس را دارند پیدا کنند. پست یک شخص در مورد یک بی عدالتی اجتماعی می تواند دیگران را قادر به ارسال همان موضوع کند – و به زودی ، یک پست به یک جنبش تبدیل می شود.

این حرکات مبتنی بر تصویر ثابت می کند ، همانطور که عکاسی به طور گسترده در اینترنت وجود دارد ، این رسانه مانند همیشه قدرتمند است. یک تصویر توانایی اتحاد مردم و شعله ور شدن تغییرات را دارد. عکاسی می تواند ابزاری برای منافع اجتماعی باشد و به آرامی می تواند جهان را تغییر دهد.

پرتره بشریت به عنوان یک یادآوری به موقع عمل می کند ، که علی رغم تفاوت های فراوان ، ما می توانیم از طریق قدرت عکاسی به عنوان یک جامعه جهانی متحد شویم. در بزرگداشت ارزشهای اصلی فردیت ، اجتماع و وحدت به ما بپیوندید.

آیا می خواهید بخشی از جنبش باشید؟ با هم ، ما یک پرتره از بشریت ایجاد خواهیم کرد.

منبع: portrait of huminity

مطالب مرتبط:  عکاسی عروسی با هلی شات