رفلکتور در عکاسی چیست؟

در عکاسی و فیلمبرداری ، رفلکتور یک سطح بازتابنده بداهه یا تخصصی است که برای هدایت نور به سمت یک موضوع یا صحنه خاص استفاده می شود.

انواع

به جز برخی از اجزای بسیار تخصصی که در بزرگنمایی ها ، پروژکتورها و اسکنرها وجود دارد ، بازتابنده های عکس در دو گروه اصلی قرار می گیرند:

رفلکتورهای لامپ

شبیه به آباژور خانگی ، این بازتابنده ها به منبع نور مصنوعی (به عنوان مثال ، یک لامپ رشته ای یا یک فلش لوله) ثابت می شوند تا نور پراکنده را در غیر این صورت هدایت و شکل دهند ، آن را از سطح داخلی مقعر خود منعکس کرده و به سمت صحنه مورد نظر هدایت کنند. عکس گرفته اگرچه تعداد زیادی از انواع وجود دارد ، اما متداول ترین انواع آن عبارتند از:

کروی 
سهمی 
عامل بازتابنده نسبت روشنایی است که توسط یک لامپ نصب شده در یک بازتابنده به روشنایی ارائه شده بدون نصب هرگونه بازتابنده ارائه می شود. یک بازتابنده مات به دلیل تأثیر پراکنده تر ، معمولاً دارای ضریب بازتابنده حدود 2 است ، در حالی که بازتابنده صیقلی یا تمام شده فلزی ممکن است تا 6 ضریب داشته باشد.

رفلکتورهای تابلو

این نوع بازتابنده ها که به عنوان بازتابنده های صفحه ، “تخت” یا تخته های گزاف نیز شناخته می شوند ، مستقل از منبع نور قرار دارند. نور از سطح خود منعکس می شود ، یا برای دستیابی به یک منبع نور گسترده تر ، یا کنترل سایه ها و برجستگی ها ، یا هر دو.

این نوع بازتابنده به طور کلی ضریب بازتابندگی بسیار کمی دارد که با توجه به بافت سطح و رنگ آن بسیار متفاوت است. در نتیجه ، معمولاً برای کنترل کنتراست هم در نور مصنوعی و هم در نور طبیعی ، به جای نور پر یا نور “لگد” استفاده می شود.

در این حالت ، “ریختن” نور از محیط اصلی یا نور اصلی که یک صحنه را روشن می کند ، با توجه به سطح بازتابنده انتخاب شده و موقعیت آن نسبت به صحنه ، با درجات مختلفی از دقت و شدت به صحنه منعکس می شود.

همچنین می توان از بازتابنده ها به عنوان ابزاری برای افزایش اندازه منبع اصلی نور استفاده کرد ، که ممکن است مسیر مستقیم به صحنه را حفظ کند (یا نکند). با قرار دادن بازتابنده تخته در نزدیکی منبع نور ، می توان با “تندرست” نور خاموش ، اندازه موثر آن را افزایش داد.

یک نمونه بسیار متداول از این روش ، بازتابنده چتر سنتی است که توسط جورج لارسون ابداع شده است ، به طور معمول دارای فضای داخلی طلایی ، نقره ای یا مات است که لامپ مجهز به بازتابنده دایره ای بر روی آن قرار می گیرد ، و یک نور گسترده و نرم ارائه می دهد.

چراغ به دور از صحنه قرار دارد تا عکسبرداری شود و اجازه می دهد فقط نور منعکس شده به جلو پرتاب شود. انواع بازتابنده. 1 بازتابنده پخش کننده. 2 هولوفان 3 ترکیب نوری 4 متمرکز 5 زاویه.

تکنیک هایی با بازتابنده های صفحه

بازتابنده ها از نظر اندازه ، رنگ ، بازتابندگی و قابلیت حمل بسیار زیاد هستند. در عکاسی رومیزی رومیزی ، از آینه های کوچک و کارت کارت به طور گسترده استفاده می شود ، هم برای کاهش کنتراست نور و هم ایجاد موارد برجسته در موضوعات بازتابنده مانند ظروف شیشه ای و جواهرات.

افراد در مقیاس بزرگتر مانند وسایل نقلیه موتوری نیاز به استفاده از “تخت” های عظیم دارند که برای موقعیت یابی دقیق آنها اغلب به وینچ های موتوری تخصصی احتیاج دارند.
عکاسی از مکان به مواد قابل حمل بسیار بیشتری نیاز دارد و طیف وسیعی از بازتابنده های تاشو سبک ، به صورت تجاری در انواع رنگ ها موجود است.

نورپردازی

عکاسان به طور منظم از دیوارها ، سقف ها و حتی کل اتاق ها به عنوان بازتابنده استفاده می کنند ، خصوصاً در فضای داخلی ساختمانها که ممکن است از نور کافی کافی برخوردار نباشند.

اغلب به عنوان عکاسی بونس فلاش شناخته می شود ، اما به همان اندازه با چراغ های تنگستن در فیلمبرداری معمول است. در سال 1956 به طور گسترده در طول تاریخ فیلم مورد استفاده قرار گرفت ، سوبراتا میترا با استفاده از پخش کننده های مقیاس بزرگ برای مطابقت با نور استودیو با عکسبرداری از مکان ، این روش را پیشگام کرد. 

ناحیه ای که باید عکسبرداری شود با دیوارهای خارج از دوربین روشن می شود که پس از آن نوری شبیه به پنجره بزرگ ایجاد می کند.

وقتی از سقف “برگشت” می شود ، نور آن شبیه لوله های فلورسنت است. از آنجا که این نورپردازی تخت و گسترده بسیار معمول در یک روز ابری در فضای باز است ، با کاهش قدرت نور اضافی نسبت به نور موجود ، یک روشنایی داخلی واقع بینانه تر حاصل می شود ، بنابراین هر منبع می تواند به عنوان پر کننده منبع دیگر عمل کند. از این رو ، نورپردازی ممکن است بسته به شدت آن منبع اولیه یا ثانویه (پر) نور را تأمین کند.

مطالب مرتبط:  بهترین دوربین های فیلمبرداری حرفه ای